Only Me (Vervolg Only You & Only Us)

Something New

Pov Melissa:

"Stop! Ik ben het!" hoor ik en ik verstijf een paar tellen tot het tot me doordringt wie het is. "J-Justin?" zeg ik stotterend. En dan doet hij het licht aan. Meteen laat ik de hockeystick uit mijn handen vallen en vlieg ik bij Justin in zijn armen. "Omg je liet me schrikken, maar ik ben zo blij dat je weer thuis bent!" zeg ik en hou hem stevig vast. Justin zegt niks en drukt een kus op mijn hoofd. Na een paar minuten laat ik hem los en kijk ik hem recht in zijn ogen aan. "Wat hebben ze precies met je gedaan vandaag?" vraag ik en hij zucht. "Ze hebben me ondervraagd, net als de man die mij aan heeft geklaagd. Uiteindelijk mag ik de zaak thuis afwachten". "Die lul gaat dit echt niet winnen, de rechter ziet echt wel in dat je ons alleen maar wilde beschermen" zeg ik en Justin knikt "ik hoop het".

"Papa?" horen we dan ineens achter ons en dan zie ik Melanie in de deuropening staan. "Ja, ik ben er weer prinses" zegt Justin en hij hurkt voor haar neer. Meteen vliegt ze hem om zijn nek. "Ze mogen je niet meer mee nemen!" zegt Melanie en ze trekt zich een stukje terug uit de knuffel. "Dat zal ook niet meer gebeuren lieverd, papa blijft gewoon hier" zegt Justin en ze knuffelt hem weer. Na een tijdje laat Justin haar los en kijkt hij op zijn horloge. "Hoor jij trouwens niet allang te slapen Mel?" zegt hij en hij kijkt haar vragend aan. "Ik werd wakker van mama" zegt ze en hij moet grinniken. "Zal ik je dan maar weer in je bedje leggen? Je zal vast moe zijn" zegt hij en hij staat op. Ze knikt en dan lopen ze samen de keuken uit.

Ondertussen zet ik even een kop thee en ga er mee aan tafel zitten. Na een kwartier komt Justin de keuken weer in. "Zo, die slaapt weer" zeg hij en ik glimlach naar hem. Hij pakt een flesje water uit de koelkast en komt dan bij me zitten. Hij staart een tijdje voor zich uit en ik maak me een beetje zorgen. "Gaat het wel goed?" vraag ik en hij knikt. Alleen zie ik gelijk aan hem dat het niet zo is. "Lieverd, ik zie het aan je als er iets is. Je hebt net in de cel gezeten, dat kan niet niks voor je zijn". Hij zucht en haalt dan zijn schouders op. Tegelijkertijd zoekt hij naar de juiste woorden. "Ik ben best lang ondervraagt in een hele kleine ruimte en het duurde best lang voor ik ze , voor mijn idee een beetje aan mijn kant had. Daarna heb ik nog een tijdje in een hele kleine cel moeten zitten en het was verschrikkelijk. Helemaal omdat ik claustrofobisch ben. Ik wil echt niet meer terug daar heen. en dit was alleen nog maar het politiebureau. De gevangenis is nog veel erger". Zijn stem trilt een beetje en de tranen staan in zijn ogen.

Ik kan dit niet aan zien en sta op van mijn stoel. Dan ga ik bij hem  zitten en sla ik mijn armen om hem heen. Hij begint te huilen en ik probeer hem gerust te stellen. "De gevangenis overleef ik nooit, iedereen haat mij daar waarschijnlijk en ik weet niet eens waarom". "Lieverd, stop hiermee! Je maakt jezelf alleen maar gek. Het komt echt goed. En het ergste wat er kan gebeuren is dat je die gast geld moet betalen". "Denk je dat echt?" vraagt hij en ik knik. Alleen criminelen komen in de gevangenis. Jij bent geen crimineel Justin, je bent een goed mens met een hart van goud, en dat kan iedereen zien". Hij zucht opgelucht. "Bedankt Melis, jij bent een van de weinige die mij altijd gerust kan stellen. Daarom ben ik zo blij met jou". Meteen druk ik een kus op zijn lippen. "Ik hou van je" zeg ik en Justin glimlacht en kijkt mij recht in mijn ogen aan. "Ik ook van jou" zegt hij dan en hij geeft me nog een kus. Na een tijdje kijk ik op de klok. "Zullen we maar naar boven gaan? Ik ben dood op" zeg ik en hij knikt. "Dat is goed, het was een lange dag en ik ben ook toe aan een goede nachtrust".

We staan op en dan valt Justins oog weer op de ijshockeystick, die nog steeds op de grond ligt. "Ik vind het trouwens toch wel slim dat je mijn hockeystick hebt gepakt" zegt hij en hij pakt het op. Maar pak de volgende keer alsjeblieft mijn andere stick, deze is gesigneerd door het hele Toronto Maple Leafs Team en ik wil niet dat ie beschadigt". Meteen begin ik te grinniken en rol ik met mijn ogen terwijl ik de keuken nog even opruim. "Jaja, dat zal ik doen" zeg ik.

Als de keuken weer netjes is, lopen Justin en ik naar boven. Justin loopt alvast naar de slaapkamer en ik kijk nog even bij Mylena. Ik glimlach als ik haar rustig zie slapen en loop dan weer voorzichtig de kamer uit.

"Ik ben zo blij dat ik gewoon hier bij jou kan slapen in plaats van in de cel" zucht Justin als we in bed liggen. "Ik ook, zonder jou is het zo koud in bed" zeg ik en hij slaat zijn armen om mij heen.

De volgende ochtend:

Na een goede nachtrust, zitten we gezellig met zijn vieren, buiten te ontbijten in de warme ochtendzon. Melanie eet rustig haar ontbijtje terwijl Justin, Mylena haar eten geeft. Ondertussen check ik mijn E-mail en ik kijk verbaast op als ik een mail van het magazine "Teen Vogue" zie. Ik open het en begin te lezen:

Beste Melissa,

Mijn naam is Amy Andrews en ik ben de hoofdredacteur van Teen Vogue Magazine. Wij willen graag een special maken, waarvan een groot deel van de winst naar onderzoek tegen kanker gaat.

Nou weten wij dat jij deze verschrikkelijke ziekte helaas hebt gehad en gelukkig hebt overwonnen. We vinden je echt een goed voorbeeld en daarom zouden we hierover graag een interview willen doen met jou. Er zit natuurlijk ook een fotoshoot bij en we zullen er alles aan doen om het je naar de zin te maken.

Hopelijk sta je hier voor open en hoor ik snel van je.

Met vriendelijke groet,

Amy Andrews

Als ik het heb gelezen kijk ik naar Justin. "De Teen Vogue wil een interview met mij" zeg ik en hij glimlacht. "Dat klinkt leuk, waarover?" vraagt hij en ik zucht. "Over mijn ziekte, maar ze willen hiermee geld inzamelen voor onderzoek tegen kanker". "Ik vind het een heel goed idee, maar je moet het natuurlijk zelf beslissen. Je moet je er wel goed bij voelen" zegt hij en ik knik. "Ik ga dit gewoon doen, het is goed om mensen te helpen" zeg ik en hij knikt. Dan schiet me ineens iets te binnen. "Ze weten niet dat de leukemie weer terug is" zeg ik. "Moet ik ze dat vertellen?" vraag ik dan en Justin denkt even na. "Dat hoeft niet perse, alleen als je dat zelf wilt. Ik snap het als je het nog even privé wilt houden, maar het is aan jou". "Bedankt, ik denk er nog even over na, maar ik antwoord ze alvast wel met dat het goed is".

Als ik Amy heb geantwoord, eet ik nog wat van mijn ontbijt. "Lieverd?" vraag ik na een tijdje en Justin kijkt mij recht in mijn ogen aan. "Ja prinses?" vraagt hij en ik kijk hem smekend aan. "Ga je alsjeblieft mee naar dat interview? Jij weet als geen ander hoe het allemaal werkt en ik ga ook liever niet alleen". "Natuurlijk ga ik mee, ik doe alles voor je, dat weet je toch?". Dan sta ik op en geef ik hem een knuffel. "Dankjewel, ik weet echt niet wat ik zonder jou zou moeten" zeg ik en hij moet lachen.

Het is best fijn dat ik dit kan doen want nu hebben we even afleiding van alle nare dingen. Eindelijk komt er weer eens iets goeds op ons pad en kunnen we iets voor andere betekenen.......