Son of the bitch {B2}

{10}

Θυμάμαι την πρώτη φορά που μου μίλησε ο Δημήτρης ενιωσα τόσο ξεχωριστή τόσο υπέροχα η πρώτη μου ερώτηση ήταν

Γιατί εμένα;

Δεν παίρνω 300 λαικς δεν είμαι υπεροχή δεν είμαι όμορφη κοντή με μικρό σώμα

Και τότε κατάλαβα, γιατί η Αφροδίτη άκουσε τα πάντα

Ήμουν εύκολος στόχος ήμουν ο πιο εύκολος στόχος όμορφος γλυκός τέλεια φήμη φυσικά και θα επεφτα

Όταν το έμαθα πληγωθηκα πληηωθηκα τόσο πολύ αλλά η Αφροδίτη ήταν εκεί για μένα

"Τι λες να τον κάνεις να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα;" θυμάμαι την Αφροδίτη να ρωτάει και εμένα να σκουπίζω τα δάκρυα μου

"Τι εννοεις;" Ρώτησα μπερδεμένη

"Κάνε τον να σε ερωτευτεί σε μια εβδομάδα και άφησε τον αγάπη"

Και έτσι και έγινε μόνο που ποναω και εγω μαζί του

Αλλα αυτός δεν νοιάζεται για μένα το μόνο που θέλει είναι να με πηδήξει και να με αφήσει

Μπείτε στην θέση μου για ένα λεπτό

Ενιωσα τα μάτια μου να βουρκωνουν και πριν το καταλάβω άρχισα να κλαίω βουβα δίπλα απο τον κοιμισμένο Δημήτρη

Πρέπει να φύγω απο εδώ τώρα ο Δημήτρης ήταν ένα κεφάλαιο που δεν πρόλαβε να ανοίξει και έκλεισε την ίδια στιγμή

Και πραγματικά πονάει

Δημήτρη POV

"Δεν μπορείς να κρατήσεις κοπέλα ούτε για μία νύχτα δεν έχεις μοιάσει της μάνας σου ο ίδιος ο μπαμπάς σου είσαι" άκουσα την φωνή της μάνας μου και άνοιξα τα μάτια μου κοιτώντας γύρω γύρω

"Που είναι η Ρεβέκκα;" Ρώτησα μπερδεμένος και η μάνα μου με κοίταξε μπερδεμένη

"Υπεθεσα πως τσακωθηκατε και έφυγε" είπε πετώντας κι άλλο μποξερακι στο καλάθι με τα άπλυτα και εγνεψα αρνητικά την είδα να βγαίνει απο το δωμάτιο και κοίταξα για κανένα σημάδι πως η Ρεβέκκα είναι ακόμα εδώ αλλα τίποτα

Αρπαξα μια τυχαία φανέλα και ενα τυχαίο παντελόνι και αφού εφτιαξα τα μαλλιά μου και βουρτσισα τα δόντια μου κατεβηκα κάτω