പിരിയാം എന്നു ഞാൻ ചൊല്ലിയെങ്കിലും ,
പിരിയാതിരിക്കാൻ ഞാൻ പ്രാർഥിച്ചു.
മറക്കാം എന്നു ഞാൻ ചൊല്ലിയെങ്കിലും ,
മറക്കരുതേ എന്നു ഞാൻ പ്രാർഥിച്ചു.
അകലുന്ന നിന്നെ ഞാൻ മിഴികളാൽ ,
മൗനമായ് തിരികെ വിളിച്ചിരുന്നു .
വിതുമ്പാൻ തുടങ്ങും അധരങ്ങൾ
നിശബ്ദം നിന്നെ വിളിച്ചിരുന്നു .
മറക്കാൻ കഴിയില്ല പ്രിയനേ നിൻ ,
കൈയിൽ പിടിച്ചു നടന്ന സന്ധ്യയെ .
മറക്കാൻ കഴിയില്ല പ്രണയമേ നിന്നെ
ഓർത്തു ഉറങ്ങാതെ കിടന്ന രാവുകളെ .
നെൽമണി പാടങ്ങളും വിജനമാ ,
വഴികളും ഓർമപെടുത്തലായി നിൽപ്പൂ .
വഴിയോര കാഴ്ചകൾ ഓരോന്നും ,
നിന്റെ നിഴലാട്ടമാണെന്നു തോന്നും .
പതഞ്ഞുയരുന്ന തിരിമാലകൾ പോലും
മൗനമായ് എന്നെ ചുംബിച്ചു പോയ്‌ ,
വീശി അടിക്കും കാറ്റു പോലും ,
മൗനമായ് തലോടി കടന്നു പോയ്‌ .
മറക്കില്ല പ്രിയനേ എൻ ജീവന്റെ ,
തുടിപ്പു നിലക്കുവോളം നിന്നെ ,
മറക്കാനാകില്ല എൻ പ്രണയമേ ,
ശ്വാസം നിലക്കുവോളം നിന്നെ .
YOU ARE READING
വിരഹം
Poetryഹായ് , ആദ്യത്തെ കഥ , വിരഹത്തിന്റെ കഥ , അടിപൊളി കഥ , "ഞാൻ എഴുതുന്ന കഥ നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടപെട്ട കഥ " ബൈ momzമുക്താർ
