Siz de görebiliyor musunuz benim gördüğümü ? Evet ordalar. İşte yaklaşıyorlar. Korkuyorum. Işıkları kim kapattı ? Mary sen misin ? Hadi ama saklambaç mı oynuyoruz ?
Hayır oynamıyorduk. Zaten seslendiğim Mary de değildi. Peki tüm okul birden nereye kaybolmuştu?
Her yerden fısıltılar geliyordu sanki tüm okul kafamın içinde toplanmıştı. Ayağa kalktım dengemi kontrol ettim ve tahtaya doğru yürümeye başladım.
(Hadi Sara gel)
Ne ? O da neydi ?
Arkamı dönmemle tahtaya yapışmam bir oldu. Bir şey beni yukarıya doğru kaldırıyordu. Korkudan titriyordum ve kurtulmaya çalışıyordum. Kara tahtanın o iğrenç sesi kulaklarımda çınlıyordu. Yeter diye bağırıyordum yeter inmek istiyorum !
Aniden yere savruldum ve tekrar tahta sesi. (Beni neden kurtarmadın Sara ?)
Yazılan şeyle daha da korkmuştum. Bu, bu benim kardeşimdi ve bir hafta önce tahmin edemediğim güçler tarafından tahtaya kafası vurularak öldürülmüştü. (Gülme sesleri)
(Sara sakın arkana bakma)
Korkuyordum ama merak da ediyordum. Arkamı döndüm.
Şuan bir kutunun içindeyim. Kurtarın beni lütfen !
(Korkma Sara ben yanındayım)
(Gülme sesleri)
