[ 6' ps] Mafia กำราบหัวใจนายมาเฟีย

I NEED U

ชิ! หาให้แค่นี้ก็หาไม่ได้ เป็นเจ้าของบ้านภาษาอะไรไม่ทำกับแขกดีๆ เหอะ!

มีอะไรกินบ้างน้า~

*ฮึมเพลง

"กินราเม็งดีกว่า~"

อยู่ไหนของซอกมุมเนี่ยย!

"อ่ะ! เจอแล้ว! "

"นี่นาย!!!!!! ลงมานี่หน่อยดิ!!!!"

"อะไรของเธอเนี่ย คนจะนอนเว้ยย!!"

"ทำราเม็งให้หน่อยดิ"
"ไหนว่าจะทำกินเองไง"
"ก็ไม่เคยทำนี่"
"เดี๋ยวสอนให้ละกัน เหอะ ลูกคุณหนูก็แบบนี้แหละน้า"
"ชิ!"

"อย่างแรกเธอต้องเปิดเตาแก๊สให้ได้ก่อนนะ"
"ยังไงอ่า"
"นี่ไง หมุนแค่นี้เอง ไหนลองทำซิ"

แก๊ก

ฟึบ!!

กรี๊ดดด!!

"ช่วยด้วยๆ ไฟไหม้!!!"

"น..นี่!! หยุดเสียงดังสักที ไฟไหม้ที่ไหนกันเล่าา!!!"
"อ่าว! นั่น! ติดแล้วๆ"
"ทีนี้ก็ไปหาหม้อมา"

"อะนี่!"
"วางบนเตาแล้วใส่น้ำลงไป ไม่ต้องเยอะมากนะ"
"นายช่วยจับหน่อยสิ ฉันกะไม่ถูกหรอก"
"จับน้ำไว้นะ"
"อืม"

ฟึ่บ!

-////-!!!

"อ่ะ! นี่นาย ทำอะไรอ่ะ!"
"เอ้า! ก็เธอบอกให้ช่วยจับนิ"

อะไรเนี่ย! อีตาบ้านี่นิ ใครใช้ให้มาจับมือฉันกันยะ!

อยู่ดีๆอีตานี่ก็มายืนข้างหลังฉันแล้วก็แอบจับมือฉันน
!! โรคจิตหรอย่ะ!!!

"บ..บอกตอนไหนกันยะ!"
"เมื่อกี้ไง"
"ฉ..ฉันหมายถึ-"
"จะกินมั้ยราเม็งอ่ะ หม้อฉันไหม้หมดแล้วมั้ง"
"ก..ก็ได้"
"หึ เทไปประมาณเท่านี้นะ"
"อืม ปล่อยได้แล้วมั้ย"
"อ่อ! โทษทีๆ"

"แล้วไงต่ออ่ะ"
"รอน้ำเดือดก่อนแล้วค่อยใส่เส้นลงไป"

1 ชั่วโมงผ่านไป~

"เห้อออ~~ เสร็จสักที ทำไมมันนานแบบนี้เนี่ย"
"ก็เธอนั่นแหละ มัวแต่เก้ๆกังๆ ไม่ยอมใส่สักที"
"ก็คนมันกลัวน้ำกระเด็นนี่นา~"
"รีบกินเถอะ"
"กินด้วยมั้ย"
"ไม่เอาอ่ะ ฉันไปนอนก่อนนะ"
"หึ่ย! อย่าเพิ่งไปเซ่ อยู่นั่งเป็นเพื่อนก่อนสิยะ!"
"ไม่เอาอ่ะ ง่วงนอน"
"น้าๆ~"
"เออๆ ก็ได้ๆ เธอนี่จริงๆเลย!"
"ฮี่ๆ~"