I don't want to be his sister!

41~ Heart

Chayenne

Luca komt naar me toe gelopen en gaat meteen voor me staan.
'Jij hoort hier niet te zijn.'
Ik staar ontzet naar Ashton en zie dat hij zijn handen tot vuisten balt. Zijn haar steekt alle kanten uit waardoor hij een wilde indruk maakt, maar zijn ogen staan vermoeid en de donkere cirkels eronder benaderukken nog maar eens hoe moe hij is.

'Chayenne kan zichzelf wel verdedigen, je hoeft niet voor haar te gaan staan.'
Ashtons rauwe stem geluid rukt me in de realiteit. Het voelt alsof er een huis op mijn borst gebouwd wordt waarin mijn hart zich probeert te verschuilen. Ik wil naar hem schreeuwen, maar de angst dat ik mijn overrompeling door de emotie in mijn stem verklap, houdt me tegen.

'Wat moet je Ashton?', vraag ik dan toch maar met de kalmste stem die ik me op dit moment kan permiteren.
'Ik kom Sterre halen,' Antwoord hij schouderophalend en ik zie dat hij ook probeert om het kalmste uit zichzelf te halen.

'Jullie hebben toch ruzie?', kaats ik met de bedoeling hem van streek te maken. 'We hebben het ongeveer uitgepraat.'
Ik draai mijn hoofd een beetje naar rechts en kijk hem fronsend aan om mijn argwaan nog meer te benadrukken. Met zijn linkerhand veegt hij ongemakkelijk een paar haren uit zijn gezicht, waardoor ik weet dat hij op instorten staat.

'Je bent te vroeg, omdraaien en wegwezen', kaats ik. Enerzijds om te voorkomen dat hij voor ons instort, anderzijds omdat ik hem gewoon kwijt wil.

'Dus, dat is je nieuwe vriendje?', vraagt Ashton om duidelijk te maken dat hij zich niet zomaar laat wegjagen. Hij bekijkt Luca van kop tot teen en probeert gedegouteerd te kijken. Met de nadruk op probeert want op zijn gezicht is de onzekerheid af te lezen.
'Ja', reageer ik en weiger als eerste het oogcontact te verbreken.
'Niet je normale type.' Een kleine grimas verschijnt op zijn gezicht, ook al doet hij dat gewoon om ons angst aan te jagen. Ik weet dat het nep is maar het lijkt toch een kleine invloed te hebben op Luca. Hij kijkt me kort met een onzekere blik aan en hij begint zijn duim tegen de rest van zijn vingers te wrijven, wat hij altijd doet als hij zenuwachtig is.

'Ik geloof niet in types', kaats ik terug. Om Luca gerust te stellen leg ik mijn hand op zijn rug. De warmte die zijn lichaam uitstraalt maakt duidelijk hoe sterk dit hem aangrijpt, misschien heeft het nog wel meer invloed op hem als op mij.
'Calum al vergeten?', vraagt hij sluw en ik zie door zijn gezichtsuitdrukking dat het verleden hem nog dicht aan het hart ligt.
'Sterre al vergeven?', reageer ik op mijn beurt.
'Ik zei toch we hebben het uitgepraat!' Het is duidelijk dat zijn breekpunt nabij is, maar ik ben niet van plan om daar nu nog rekening mee te houden, eerder heb ik hem de kans gegeven om deze situatie achter hem te laten en weg te wandelen.
'Uitgepraat betekent niet meteen vergeven.'
'En uitgemaakt betekent niet meteen vergeten.'
'Touché', antwoord ik en ik tuit mijn lip.
Luca wrijft weer zenuwachtig zijn duim tegen zijn vingers.
Ik kijk Ashton peinzend aan terwijl hij weer een blik op Luca werpt. 'Speelt hij gitaar?', vraagt hij om toch maar iets te kunnen zeggen.
Luca snuift en balt zijn hand tot een vuist, voornamelijk doordat Ashton probeert om familiare te zijn. Als je Ashton al langer kent weet je dat dat zijn manier is om conflicten op te lossen, gemeenschappelijke interesses zoeken.
'Kan je ook aan hem zelf vragen', reageer ik koud terwijl ik Luca's hand neem en hem opwarm tussen mijn twee handen. Het is net of zijn ijzige gevoel zich alleen verplaatst heeft naar zijn handen want de rest van zijn lichaam gloeit als warm water op je armen nadat je uren in de sneeuw hebt doorgebracht.
'Ik speel gitaar', reageert Luca zonder dat Ashton de vraag opnieuw kan stellen.
'Indrukwekkend.'
Luca snuift geïrriteerd, maar voor hij kan reageren zwaait de deur van de feestzaal open waardoor de muziek ineens veel luider klinkt wat duidelijk een bepaalde ruis kan opleveren tijdens ons gesprek.
Je bent niet verkleed, dan mag je niet binnen', hoor ik Fiona bitter zeggen.
Ik bijt op mijn lip om een lach te verbergen en ook Luca grinnikt kort om het kinderachtige gedrag van Fiona

'Ik kom ook niet voor het feest', verdedigt Ashton zijn acties.
Fiona lijkt niet onder de indruk, rolt met haar ogen en grijpt dan mijn hand.
'Sterre vraagt naar je, wil je even meekomen?', ik knik verbaast en grijp Luca bij de hand om te voorkomen dat hij alleen op de gang staat met Ashton.
Ik zoek Sterre tussen de mensen, maar al die maskers maken het, ondanks haar prachtige jurk, moeilijk om haar te vinden.
'Chayenne!', hoor ik dan achter mij en ik draai me meteen om waardoor de blik van Sterre de mijne ontmoet.
We wandelen elkaar tegemoet en Sterre grijpt mijn hand vast wanneer we binnen elkaars bereik zijn. Ze duwt een aantal papieren in mijn hand wat heel ruw aanvoelt aangezien ik eerst haar warme gave handen vast had.
'Ik heb iets geschreven. Het is niet goed, maar ook niet slecht denk ik. Ik zou het geweldig vinden als je het even zou bekijken en dan zou willen uitbrengen als jouw nummer.'
Een beetje overdondert kijk ik haar aan. Ze spoort me met een knik aan het papier te openen wat ik ook meteen doe.
'Ik heb alles met betrekking tot de instrumenten verder uitgewerkt met Jay en hij was enthousiast, dus ik hoop dat jij dat ook bent.'
Terwijl ze dit zegt duwt ze haar usb-stick in mijn handen.
Ik begin gretig de tekst te lezen en trek Luca mee naar mijn kamer om het nummer te beluisteren. Sterre blijft achter en begint met iemand te praten, ze is het al lang gewend dat ik altijd abrupt wegloop.

Als we het nummer eenmaal beluisterd hebben bekijk ik naar de andere papieren en zie dat het bladmuziek is.
'Ze heeft echt alles uitgewerkt!', schreeuwt Luca verrukt. Ik knik enthousiast en bekijk de tekst nog eens.
'Denk je dat we het voor haar kunnen spelen?', vraag ik Luca met een twijfelende blik.
'Moet je dat nog vragen? Natuurlijk kunnen we dat!'
We verzamelen de papieren en lopen terug naar de feestzaal. Luca zoekt Jay terwijl ik mijn gitaar opzoek op zijn vertrouwde plaats.
We nemen alle drie plaats op het podium en zoals gewoonlijk zijn alle instrumenten klaar voor gebruik, omdat ze ook alleen maar in deze kamer gebruikt worden. Ik prul wat met de micro tot ik mijn eigen stem door de zaal hoor galmen.

'Welkom iedereen!', schreeuw ik en er klinkt enthousiast gegil uit de zaal. Uit mijn ooghoek zie ik Ashton binnenglippen maar ik doe alsof ik het niet opgemerkt heb.
'Ter ere van onze vriendin, Sterre, dachten we dat het leuk zou zijn om het geweldige nummer dat zij voor ons geschreven heeft voor u te brengen.
Ik kijk nog even om naar Luca en Jay, zij knikken beide en zacht begin ik het nummer te spelen.

"Heart – The Pretty Reckless"