DİAGON

BÖLÜM13 (Öğretmen şevkati)

Tao Saço ile hastaneden çıktıktan sonra eve giderler Saço;

-Tao tamam abartma bilerek yapmadın

-Saço ben kendimi asla affetmem en ufak bi kötülük yaptığımda ruhumdaki iyilik delinmiş ve içindeki kötülük dışarı çıkmış gibi hissediyorum daha fazla duramam vicdan azabından ölürümm

Saço Tao ya bi türlü haksız olmadığını anlatamıyordu o bi hastaydı bunu yapması gayet doğaldı ama sürekli kendini suçlayarak eline bişey geçemezdi sonbahar yapraklarının hemen parçalanması gibi Tao nun da yüreğinin hemen parçalandığını düşünüyordu birde Saço nun aklına takılan bişey daha vardı Tao nun hastalığı gerçekten tamamen bitmiş miydi yoksa hala devam mı ediyordu en sonunda Tao ya sordu;

-Tao sen iyi misin

-Nasıl yani

-Hastalığın geçti mi iyileştin mi

-Yaa boşver şimdi sen hastalığımı sen durumun daha önemli ya hiç yürüyemeseydin

Saço gene yüzünü buruşturarak Tao ya baktı anlaşılıyor ki ona çok kızmıştı bir türlü anlatamıyordu iyi olduğunu tabi ikisi içinde arkadaş özlemi çok önemliydi arkadaşlık...

Birbirlerini sürekli düşünen ve kendi yaralarını görmeyen iki kardeş! böylelikle Saço sordu;

-Hey Tao madem beni o kadar önemsiyorsun o zaman benim için bi iyilik yap

-Tabi Saço

-Boyacı ile hastaneye gidip son bi kez tedavi görün biliyorum yanımda kalmak istiyorsun ama tekrar aynı şey olursa başımıza daha çok dert açar bari bizi düşünüyorsan git senelerce sana baktık hadi Tao

-Tamam sen öyle isyorsan bende yaparım dostum böylece Tao Boyacı ile hastaneye gider

HASTANEDE...

-Doktor bey nasıl bi daha o hastalıkla mücadele etmeyiz değil mi

-Bilemiyorum bu konuda tam net bişey söyleyemicem hastalığı hâlâ geçmiş değil hastalık içinde yaşadığı bazı anılar küçük kareler halinde gözünün önüne gelebilir bu da onu kısa bi süre içersinde gerçek dünyayla bağ kurmasını sağlayabilir ancak hastalık devam ediyor artadabilir azaladabilir bu konuda hemfikir değilim

Boyacı Tao ya üzgün bi şekilde bakar Tao iyi olacaksın merak etme Tao se başı öne eğik bi şekilde bakar

AYLAR SONRA...

Ne yazık ki Saço iyileşir ama Tao'nun o berbat hastalığı artar sürekli hayali insanlarla konuşur durur DİAGON o zorlu günlere tekrar döner ama Tao'nun bir sabah yatağında olmaması herşeyi değiştirir yatağında bi not vardır;

SEVGİLİ DİAGON EKİBİ,
Saço artık iyileşti ve bende size bu iğrenç hastalığımla rahatsızlık vermek istemiyorum kusura bakmayın ben gidiyorum çünkü şu vicdan azabı denilen içindeki varlık beni öldürüyor neden bilmiyorum ama kendi kötü hisseyorum Saço şunu bil ki BEN SENİ ÇOK SEVİYORUM ve seni bırakmak istemiyorum ama olmuyor yapamıyorum o yüzden ben tekrar Taha ODUNCU olmaya gidiyorum sizleri seviyorum hoşçakalın
Dostunuz Tao...

-Ne yani şimdi gidiyor mu Boyacı öylece hiç bişey demeden

-Biliyorum Bozar ama bu onun için hiç iyi olmadı Saço;

-Ama bu onu yapamaz Boyacı o hasta ve bize emanet onu korumalıyız o olmadan DİAGON da yok onu geri getirmeliyiz

-Haklısın ama bunu nasıl yapıcaz?

-Bilmiyorum onu bi şekilde bulucaz

BÖYLELİKLE
DİAGON
TAO YU
ARAMAYA
KOYULUR...

O sırada Tao yollarda çaresizce yürümektedir sonra karşısında Saço yu görür (Tabiki bu bir hayal ürünüdür)

-Saço ne yapıyorsun sen burda

Saço ağlamaklı gözlerle Tao ya bakar gözleri öyle yaşlıdır ki görsen yüreğin acır bakışları öyle mazlumdur ki ruhun sanki yanmaktadır ve öyle acı bi sesle konuşur ki kulakların parçalanır

-Neden Tao neden beni bıraktın?

-Olmuyor Saço yapamıyorum yüreğim dayanamıyorum ben bırakıyorum

-Ama Tao beni bıraktığın için vicdan azabı çekmiyor musun?

Tao şaşkın bi şekilde Saço ya bakar tam karar değiştirecektir ki vazgeçer sana olmuyor dedim Saço git başımdan

-Tamam Tao öyle olsun sen o sefil hayatına geri dön artık sana acımıcam artık hastalığınla da kendin yüzleş çünkü sen yoksun bizim için BİTTİ...

Bu son söz Tao nun yüreğine bir ok gibi saplanır ama aldırmıyormuş gibi yapar o sırada bir adam gelir ve Tao nun yanına oturur

-Hey delikanlı neden kendi kendine konuşuyorsun?

-Ne kendi kendime konuşması arkadaşımla konuşuyorum görmüyor musun? O sırada Tao hastalığını hatırlar ve Saço nun bir hayal ürünü olduğunu anlar Ahhh lanet olası hastalık gene beni buldu

-Ne hastalığı?

-Maalesef şizofrenim ben hayaller görüp duruyorum işte

-Aaa öyle mi bende küçüklüğümden beri hep beyin hastalıklarıyla ilgilenen bi doktor olmak istemiştim ama öğretmen oldum peki senin gibi birinin sokakta ne işi var?

-Boşverin uzun hikaye

-Bana anlatabilirsin

Bu öğretmenin şevkatli bakışları Tao yu rahatlatmıştır ve Tao tüm hayat hikayesini anlatır

-Vayy demek bi çete üyesisin ha? Ama haksızlık yaptıkları için çıktın sen çete nedir bilmez misin onlar serserinin tekidirler

-Ne bileyim ben öğretmen bey yıllarca yetimhanede yaşamış birinden ne beklersin? Ben daha önce sizin gibi iyi bi öğretmende görmedim genelde beni pataklarlar

-Tamam boşver onları kaç yaşındasın sen?

-Yaşımdan genelde bahsetmem ama...

-Lise mezunu musun?

-Hayır son sene mezun olamadım

-Öyleyse bizim okulda oku hem meslek sahibi olur kendi başının çaresine bakarsın böyle sokakta yatmaklan olmaz

-Hocam ama benim yaşım büyük biraz!

-Merak etme son seneyi okuyacaksın ordakilerle aranda 2-3 yaş olacak hem merak etme o sınıftaki öğrencilerden bazıları 1-2 sene sınıfta kaldı çok büyük olmazsın yani 20 yaşında var mısın?

-22 yaşındayım ben

-Amaaann çokta büyük değilmişsin o sınıfta 23 yaşında olanda var

-Peki ama ben böyle tembel bi okuldan nasıl meslek sahibi olabilirim ki?

-Sen yeterki evet de gerisini ben hallederim...

DEVAM EDECEK...

(Arkadaşlar kusura bakmayın yeni bölümi biraz geç yayınlayabildim)