MAHŞER YERİ

1.BÖLÜM"MAHŞER YERİ GİBİ"

"Yeter anlıyomusun yeter. Ben böyle bir hayat istemiyorum. Anne ben böyle olmak istemiyorum ben..." sona doğru sesim kısık çıkmıştı."Ben yıldızları son kez görmek istiyorum anne."

Yere çöktüm,yıkılmıştım. Ben bu hayatı istemiyodum,istemiyorum.

"Anne ben karanlıktan korkarım anne. Bu-burası çok karanlık anne. Yar-dım et anne. Lütfen!!"

Ağlıyorum. Gözyaşlarımın haddi hesabı yok. Ama burası çok karanlık. Ben karanlıktan korkarım.

"Anne!!" sesim kısık çıkmıştı.

"Beni yatağıma götürürmüsün?"

Annem bana yardım etti ve yatağıma uzandım.

Sonrası karanlık...

Sabahın ilk ışıkları gözüme gelerek uyandırmadı beni. Alarmın sesiyle kalktım. Ayaklarımı yataktan sarkıttım. Yerde ayaklarımı gezdirerek terliklerimi bulup giydim.

Duvardan tutunarak odamdaki banyoya girdim ve elimi yüzümü yıkadım.

Böyle çok zordu herşey. Bir adım atmaktan korkuyodum. Çünkü önüm karanlıktı. Ya boşluğa düşersem peki. O zaman ne olur??

Tekrar yatağıma oturdum. Biraz düşünmeliyim belki de. Herşey bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti.

Markete gidişim, karşıdan karşıya geçerken birinin beni dürtmesi ve yolun ortasında arkamı dönmemle hızla gelen bir aracın bana çarpması sonrası... Sonrası karanlık sonrası kapkaranlık.

Kapının açılma sesiyle başımı o tarafa çevirdim.

"Kimsin?" sesim beklediğimden de soğuk çıkmıştı. Hiçbir duygu bulundurmuyordu ses tonum.

"Be-be-ben sadece bir-bir şeye ihtiyacın var- var mı diye so-soracaktım."

Benden çekiniyormuydu? Bu da ne demek böyle. Beni istemiyormuydu? Yoksa ben istenmiyormuydum???

"Çık." diye tersledim. Ne düşündüğünü bilemeden benim yanımda durmasına izin veremezdim.

"Özür dilerim. Sadece-."

"Sen sadece sus ve çık İrem çık!!"

"Ben seninle konuşmak istiy-,"

"İrem...çık."

Birkaç saniye sonra kapının kapanma sesi geldi. Belki biraz hava almalıydım. Bir yerlere gitmek iyi gelebilirdi belki.

"İrem!!"

Kapının açılma sesi geldi.

"İrem senmisin?"

"Evet ne oldu?"

"Şey bana yardım edermisin üstümü değiştirmem gerek."

"Tamam."

Daha yeni eylül ayına girdiğimiz halde havalar soğuktu. Bu yüzden bir eşofman altı ve üstüne de bir tişört giyindim.

"Ben bahçeye çıkmak istiyorum. Beni aşağı kadar indirirmisin?"

"Elbette. "

İrem kolumdan tutuyordu. Onunla beraber merdivenlerden indikten sonra

"Bana hırkamı verirmisin hava biraz soğukta." dedim

Biraz sonra İrem hırkamı getirdi ve ona teşekkür edip yavaşça kapıdan bahçeye giriş yaptım.

Hafif rüzgar değiyordu tenime. Rüzgar yaprakları sallıyordu. Melodisi bir şarkı gibi geliyordu kulağıma.

Biraz daha ilerledim. Ellerimle etrafımı kolaçan ettim. Elime birşey değdi biraz daha yaklaşıp aşağı yukarı ellerimi gezdirdim. Bu bir ağaçtı.