MAHŞER YERİ

2.BÖLÜM"SEN DE KİMSİN?"

Tüm olayların üstünden bir ay geçmişti. Belli belirsiz olaylar yaşandı. Annemin katili henüz bulunmadı. Ben hâla korkuyorum.

Cenazeye bütün akrabalarım gelmişti. Herkesle konuşmuştum. Her türlü destekte bulunacaklarını söylemişlerdi. Teyzem onda kalmamda ısrar etmişti ve artık kısa bir süreliğine de olsa onda kalıyordum.

Herşey nasıl olsa yaşanıp bitmişti ve ben hiçbirşeyi merak etmiyorum. Annemin ölüm sebebi, katili... Hiçbiri umurumda değil. Bu yüzden teyzeme öğrenmek istemediğimi söyleyip davayı kapattırtacaktım.

Dayım ise gözlerimdeki sorunun eğitimimi engellemeyeceğini, İrem'le aynı okula gitmemi, İrem'in bana yardımcı olacağını söylemişti.

Babamdan zaten haberim yoktu.
Herşey yerine oturmuştu. Erken yaşta kendi ayaklarım üzerinde durabilmem güzel birşeydi. Bunu herkes yapamaz.

Ailem... Aile bağım yoktu. Babam eve gelmiyordu. Annem ise benimle ilgilenmiyordu. Akrabalarımla aram daha iyiydi. Teyzem bana annemden daha yakındı.

Küçüklüğümden beri alışmıştım kimsesizliğe. Artık canımı çokta acıtmıyordu.

Eylülün ortalarında da olsa okula başlamıştım.

Gene okul günlerinden birine açtım gözlerimi. Gene hiçbirşey göremedim pek de önemli değildi bu yaşadıklarımın yanında.

Odada ki banyonun yerini ezberlemiştim ama genede birşeye çarpmamak için ellerimi gezdirerek banyoya girdim. Kapıyı kapatıp elimi yüzümü yıkadım. Banyodan çıktım ve teyzemin düzenli bir şekilde her zaman kıyafetlerimi koyduğu komidine ilerledim.

Okul kıyafetlerimi giyinip odadan çıktım. Merdiven korkuluğunu bulduğumda ona tutundum ve yavaş bir şekilde adımlarımı attım. Merdiven bittiğinde teyzeme seslendim.

"Teyze neredesin?"

"Mutfaktayım tatlım buraya gel."

Yavaş adımlarla mutfak tarafına doğru ellerimi gezdirerek ilerlerken elim birşeye çarptı ve kırılma sesi geldi. Adım sesleri duyduğumda teyzemin buraya geldiğini anladım.

"Ne oldu Gece?"

"Teyze özür dilerim. Yanlışlıkla oldu. Ben çok özü-"

"Önemli değil tatlım ben toplarım. Gel seni mutfağa götüreyim."

"Tamam."

Teyzem yanıma geldi ve yavaşça kolumu tutarak mutfağa getirip sandalyeye oturttu.

Teyzem tekrar yanımdan ayrıldığında ben beklemeye başladım. Tek başıma yiyemezdim. Tekrardan birşeyler kırmak istemiyorum.

Yaklaşık on, on beş dakika sonra teyzem yanıma geldi.

"Gece neden yemedin?"

"Şey ben bir şeyleri kırmamak için..."

"Tamam. Ben sana yedirebilirim. Bana söyleyebilirdin. İlk önce senin yanına gelirdim."

Teyzem konuşurken benim ağzımada yemek veriyordu.

Yemek bittiğinde İrem'i beklerken teyzemle konuşmaya başladım.

"Teyze sana birşey söyleyebilirmiyim?"

"Evet bitanem. Benden çekinmene gerek yok."

"Şey ben sana fazla yük oluyorum. Bu yüzden ve farklı nedenlerden dolayı kendi evimde kalmak istiyorum. Hem ihtiyaçlarımı kendim karşılayabilirim. Sana daha fazla yük olamam."

"Bitti mi?"

"Evet kendi evimde kalabilirmiyim?"

"Hayır."