Ερωτας με την πρωτη ματια

Ο αποχαιρετισμος

Δεν πιστευα τι ειχε γινει το προηγουμενο βραδυ.Μου φαινοταν σαν ονειρο σαν παραμυθι που δεν ηθελα να τελειωσει.Οι μερες περνουσαν και καθε μερα περνουσα ολο και καλυτερα με την αντιγονη.Δυστυχως ομως εφτασε η μερα που θα επρεπε να φυγει.Τις προηγουμενες ημερες βγαιναμε καθε μερα και καθε μερα περνουσαμε ολο και καλυτερα και καθε μερα την ερωτευομουν ακομα περισσοτερο.Με την αντιγονη ειχαμε δεθει παρα πολυ και αποφασισαμε να κανουμε κατι πολυ δυσκολο.Να κανουμε σχεση εξ αποστασεως.Το ειχαμε συζητησει και ξεραμε ποσο δυσκολο ηταν αλλα η δυναμη του "θελω" μας θα ηταν δυνατοτερη πιστευαμε σε αυτο.Ειχαμε μαλιστα σμφωνησει οτι θα περιμεναμε 2χροννια ωστε να δωσουμε παννεληνιες και η αντιγονη να μετακομισει στην αθηνα και να μεινουμε μαζι σαν ενα ευτυχισμενο ζευγαρι.Το ξερω ακουγεται σαν σεναριο επιστημονικης φαντασιας αλλα ημασταν πολυ ερωτευμενοι και δεν μπορουσαμε ο ενας μακρια απο τον αλλον αλλα δεν γινοταν διαφορετικα.Την μερα που εφυγε πηγα στον σταθμο να την βρω ν της πως το τελευταιο αντιο καθως θα την ξαναεβλεπα σε εναν χρονο.Εγινε ακριβως αυτο που περιμενα.Βαλαμε και οι δυο τα κλαμματα και καθομασταν αγκαλια δεν ηθελα να την αφησω να φυγει αλλα ηξερα οτι επρεπε.Κατα βαθος και εκεινη το ηξερε.Μπηκε στο λεωφορειο και το ταξιδι της ξεκινησε...με κοιτουσε απο το παραθυρο με δακρυα στα ματια και μ χαιρετουσε οπως εκανα και εγω.Οταν γυρισα σπιτι την σεκφτομουν σκεφτομουν τι θα κανω τωρα χωρις εκεινη.Θα αντεξω?Και αν βρει καποιον αλλον και με αφησει εμενα?τ θ γινει?Ηταν μερικα απο τα ερωτηματα που κυριευαν το μυαλο μου.

#Antigonis Pov
Οση ωρα ημουν στο πουλμαν δεν  σταματησα να κλαιω.Τα δακρυα μου ητν καυτα και εκαιγαν το προσωπο μου.Μου ελειπε ηδη τον σκεφτομουν συνεχεια.Δεν τον χορτασα,σκεφτηκα.Γιατι η ζωη να ειναι τοσο αδικη ωστε να με κραταει μακρια απο το ατομο π ερωτευτηκα τοσο πολυ απο την πρωτη στιγμη.Το ατομο που με εκανε να νιωσω τοσα πολλα σε τοσο λιγο χρονικο διαστημα?
Μολις εφτασα στο σπιτι ημουν σε αθλια κατασταση η μαμα μου φοβηθηκε νομιζε οτι εχω κατι.Ηρθε κοντα μου με πηρε αγκαλια και μ ψυθιρισε στο αυτι "θα τον ξαναδεις στο υποσχομαι"
Γυρισα και την κοιταξα με ενα απορρημενο υφος.Ενα υφος που ελεγε που το ξερεις οτι προκειτε για αγορι??και χωρις να πω τπτ πηρα την απαντηση μου
-Εγω σε εχω γεννησει και εχω περασει απο την ηλικια σου ξερω οτι ειναι επιπονο αλλα θ περασει εαν θελετε πραγματικα ο ενας τον αλλον.
Την αγκαλιασα και συνεχισα να κλαιω στην αγκαλια της ενω εκεινη με χαιδευε.Δεν περασε λεπτο που να σταματησα να τον σκεφτομαι ηταν συνεχεια στο μυαλο μου.Περασαν οι ωρες και βραδιασε το περιμενα πως και πως για να κοιμηθω και να τον ονειρευτω καθως ηταν ο μονος τροπος που μπορουσα να τον δω.Επεσα στο κρεβατι μου εκλεισα τα ματια και ειπα "καληνυχτα παναγιωτη μου"και αποκοιμηθηκα.

#Panagiotis Pov
Την σκεφτομαι συνεχεια θελω να την δω τι θ κανω τοσο καιρο χωρις να την δω??σκεφτηκα.Η μερα δεν περνουσε μακρια της,θα θελα ν την εχω εδω να την αγκαλιασω να την φιλησω να της εκφρασω τα συναισθηματα μου μα ηξερα πως δεν γινοταν.Ετσι αφου ειχε παει ηδη πολυ αργα επεσα στο κρεβατι μου με την ελπιδα οτι θα την ονειρευτω και θα την συναντησω στα ονειρα μου.