Bazen yenik düşüyoruz hayata karşı. Unuttuk diyoruz çünkü kendimizi kandırmak en güzel yaptığımız iş. Ne kadar tuhaf değil mi aradan yıllar geçiyor ama yine de unutulmuyor. Unutmayın. Vardır Yaradanın bir bildiği. Yoksa Rab'bim bizim için en hayırlısını istemez mi? İster, o yüzden unutmaya çalışmayın. Ben çok denedim ama hep yenik düştüm. Bazı geceler uyuyamadım belki, bazı günler yemek bile yiyemedim ama aması yok işte. İnsanın belli bir süre sonra isyan edesi geliyor. İşte tam da bardaktan su taştı dediğim an yazmaya başlıyorum. Yoksa nasıl dinecek bu fırtına, nasıl uyuyacağım geceleri.. Dediğim gibi bazen yenik düşüyoruz hayata çünkü kurduğumuz düşlerimizin altında kaldık. Sizi bilmem ama benim kurduğum düşler, savaşı başından kaybetmiş yenik bir düştü.
