"Aydınlandım Sanırım"
Gözlerimi açtığımda bir doktor gözüme ışık tutuyordu.
"Hay mk ya.gözüme etti hayvan.tamamiyide ışık tutan doktorsa yanında ağlayan adam kim mk.koskoca adam sın hiç yakışıyomu hacı ya."
Doktor kendime geldiğimi görünce direkmen adımı sordu.
"ne adı la ben kim olduğumu bile hatırlamıyom ki LLAAANN ben Kimim laa...kendimi bomboş hissediyorum"dedim içimden.
Doktora adımı bilmediğimi söyledim.Doktor 'korktuğum şey oldu" deyince doktorun yanındaki emice bana yaklaştı ve ecicik sarsarak.
'Beni hatırlıyor musun' dedi.
'Amca kendimi bile hatırlamıyom seni nerden tanıyım' dedim azıcık bıkkın ve mırıltı gibi bir sesle.ve adam ağlamaya başladı,bense yeniden uykuya daldım.
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
Aradan 1 ay geçti.O ağlayan emice benim babamış.Bir ara annem de varmış,kazadan önce....Her neyse şu an az çok yürüyebiliyorum vücudumda bir kaç kırık var.Bu arada babam olan emicenin adı selim.
Yüzüm 1 ay önce tanınmıyacak haldeydi ama şu an aynaya bakıyorumda güzelmişim mk,sevdim kendimi...
Kazadan sonra babam çok üzüldüğü için bu şehirden taşınmak istiyormuş .Napalım bakıcaz artık.Şimdi yeni arkadaşlar falan diyemiyecem çünkü eskiden arkadaşım olup olmadığını bile bilmiyorum.çok fazala ilk yaşıycam.hayata dair hiçbirşey bilmiyorum .yeni fırlamış bir bebek misali.
bu arada babayla çok iyi anlaşıyoruz..yani..sanırım hazırlık yapmaya başlamam lazım malumunuz taşınıyoruz.unutmadan adım ılgın söylemeden geçmeyeyim.....:D:D:D:D:D
