Son Bahar

Kısaca hikayem Nasıl Başladı?

2 Eylül Saat 9:00
"Günaydın sevgili günlük her sene aynı telaşla kalkıyorum artık bu gidişat beni yoruyor yer değiştirmekten bıktım kaçar gibi yaşadığım hayat dışarıdan bakılınca bir Peri masalını anımsatsada içeride dönenler malesef masallarda yok.2 Eylül Doğum günüm artık yeni bir yıl beni bekliyor.Arkadaş bile edinemeden geçen boş senelerime biri daha eklenecek. "
Kahvaltıya indim evde her yer birbirine girmiş,ortalık karmakarışıktı."Anneee" "Anneeeeeeee" annemden ses Yok babam da işe gitmiş olsa gerek kahvaltı da Yok evde Maria adında bi yardımcımız vardı bari ona bakayım diyip mutfağa yöneldim orda yoktu odasına baktım oda boşalmıştı.Bu evde anlamadığım bir şeyler dönüyor ama bakalım annemin odasına gittim annem ağlayarak bavulunu topluyordu ne olduğunu anlatması için başında sakinleşene kadar bekledim.Babamın onu aldattığını söyledi.Nasıl anladın diyecekken tekrar hüngür hüngür ağlamaya başladı evden ayrılacaktı ve benim bir seçim yapma zamanım gelmişti.Babamı seviyordum ama işi dolayısıyla her iki senede bir ülke değiştirmekten,bilmediğim dilerin bilmediğim insanların ortasında kalmaktan yorulmuştum ve çok yalnızdım tam dili öğreniyorum diye sevinmiştim bu sene de taşınıyorum sanırım neyse Belki ziyarete gelirim babamın annemi aldatması utanç vericiydi bu yüzden kararımı duyar duymaz verdim.Annem çıldırmıştı 20 senelik evliliği bir notla bitirdi."Biz gidiyoruz sakın arama" Bavulları toplamam ve odayla vedalaşmam 5 saat sürdü.11 Aydır Japonya'da mutluydum en azından diğer ülkelerde olduğumdan daha az üzgün değildim.İçe kapanık çocukluk geçirdiğim için lise de de kimseyle konuşamadım.Tokyo'da bi gece otelde kaldıktan sonra İstanbul'a döndük.Yol çok uzun sürdüğü için orayı anlatmıyorum.Annemin dedemden kalan evine yerleştik.Kadıköyü görmeyeli 5 sene oluyordu sanırım Ülkeyi o kadar çok özlediğimi fark etmemişim demek ki.Annem babam ev taşınma derken bir Doğumgünüm daha çöp oldu hatırlanmadı bile.Babam gerçekten bu kadar mı değişti.Aa bu arada tanışmadık Ben Nil.