Kayıp Kıtaya Yolculuk

Bölüm 2:Harita

Quenslove bu bölüm senin için 💞💞
Umarım yeni ve çok özel, bir çok macerayı barındıran Türk Kaşif Bartu'nun hikayesini okumaktan büyük bir zevk duyarsınız. 

  "İnsan pek çok kitabı fethedebilir ama bir kaşif onları idare etmekle yükümlüdür."  

O sayfada ki yazıyı okuduğumdan beri Mu'nun gerçekliği ile ilgili herhangi bir ip ucu aramak için saatlerce araştırma yapmaya başlamıştım ve dedemin evinde kolilere özenle kaldırdığım tüm ansiklopedileri geri çıkartmış, hepsini sonuna kadar sayfa sayfa incelemiştim fakat hiçbirinde kesin bir gerçeklik sunmuyordu bana. 

Önümde ki son ansiklopedinin de kapağını kapattıktan sonra arkama yaslandım. Omuzlarım yanıyor, sırtımda ki ağrı yatma isteğimi uyandırıyordu fakat Mu ile olan gerçekleri öğrenemezsem bırak bu gece uyumayı, bundan sonra ki gecelerde de uyuyamazdım.

Şakaklarımı ovalarken saate gözüm takılmıştı. Saat 08.50 idi. Gözlerimin ağrısına şaşırmamak gerek.

Ansiklopedileri göz atarken bu ansiklopedilerin bir işime yaramayacağını anladığımda başka bir şey düşünmeye başladım. Kütüphane! Evet kütüphane doğru cevaptı. Kütüphanede onlarca ansiklopediler vardı ve mutlaka onlarca kitaptan bir tanesinde bir bilgi  bulacaktım.

Yerimden kalkıp ansiklopedileri kutuya yeniden özenle yerleştirmeye başladım ve kütüphanenin saat kaçta açıldığını düşünmeye çalıştım. Saat yedi veya sekiz? Hayır, hayır. Çok erkendi. Saat dokuz olmalıydı muhtemelen. Ve açılmasına sadece birkaç dakikası vardı. 

Kutuları ansiklopedilerle doldurduğumda yerden kalkıp sırt çantamı aldım ve içine kutuyu atıp sırtıma attım. Masada duran telefonuma uzanarak taksi durağını arayıp bir taksi çağırdıktan sonra hazırladığım kutuları tekrar koli bandıyla kapattıktan sonra kapıya çekmeye başladım. Kapıdan çıkıp, asansörü çağırdım ve anahtarla kapıyı kilitlemeye başladım. Kontrol edip, kilitlendiğinden emin olduktan sonra asansörün kapısını açıp içeri girdim ve 0'a bastım. Asansör inerken kendime aynadan bir bakış attım. Uykusuzluk belli bir şekilde yüzümün çökmesine sebep olmuştu ve bu beni on yaş daha yaşlı göstermişti. 

Asansör durunca kapıyı açıp kutuları dışarı ittim ve apartmandan çıkmak için peşimden sürüklemeye başladım. Sonunda apartmanın önünde kutularla durduğumda birkaç dakika içerisinde taksi önüme gelmiş ve durmuştu. Şoföre bakıp ''Kutuları taksiye yerleştirmeme yardım eder misiniz?'' dediğimde taksiden inerek bagaj kapağını açıp kolilerden birini tuttu. Bende diğer köşesinden tutup kolileri kaldırmasına yardım ettikten sonra sonunda taksiye binmiştik.

''Nereye delikanlı?'' dediğinde sırt çantamı yanıma koydum ve ''Fatih Refik Halit Karay İlçe Halk Kütüphanesi'ne.'' dedim sakin bir şekilde. Taksi hızlanmaya başladığında kemerimi takmaya çalıştım ve uzun bir uğraştan sonra sonunda kemerimi takmayı başarmış, penceren dışarıyı izliyordum. 

Kısa ve sessiz bir yolculuğun ardından oluşan tek ses radyodan yükselen türküydü. Kütüphanenin tanıdık binasını gördüğümde taksi de yavaşlamaya başlamıştı. Sonunda kütüphanenin önüne geldiğimizde şoför bana dönmeden dikiz aynasından bakarak ''35 TL dediğinde sesimi çıkartmadan cüzdanımı çıkarttım ve  içinden dediği miktarı bulmaya çalıştım. Sonunda cüzdanımın en dibinde tamamen kırışık bir halde sokulmuş 50 lirayı bulunca içinden çıkartıp açarak uzattım. Elimden kapıp hızla bir yere soktuğunda kapıyı açıp bekledim. O da taksiden inince, bagaja yöneldi ve kapağı açıp içinde duran kutuları çıkarttı ve bana dönerek cebinde ki on beş lirayı bana uzattı. Parayı alıp, cebime sokup, kutuları kenara çekerken ''Teşekkürler.'' desem de taksi şoförü cevap vermeden taksiye atlayarak uzaklaşmaya başlamıştı. Taksiyi sessizce izlerken, bulutların arkasından ortaya çıkan parlak Güneş ile  beraber acıyan gözlerimi korumak amaçlı başımı yana çevirdiğimde kahve dükkanını görmüştüm. Hala açılmayan uykum için bir kahve alabileceğim aklıma geldi bir anda.