"Scarlet hali ka nga dito dalii!! " sigaw ng tita ko "Teka lang po!" Sigaw ko habang tumatakbo papalapit sa kanya.
"Bakit ta? Ano na naman ikinaga-galit mo dyan? Alam mo ba pag nagagalit ka nagiging cute ka na lang."
"Ay ganun?" Sabay hawak ng tita sa mukha niya. Tss, uto uto "Opo, o sige mauna na po ako" yes makakatakas na din ako.
"Aba'y akala mo nakalimutan ko hali ka dito dali! " *pingot sa tenga* aray ko naman lintek naman ito na naman kami sa routine namin.
"Ti-tita machakiiiit! Bitawan mo ko tita naman!" sabay taas ko ng dalawa kong kamay
"Pupuntahan natin ang magulang mo. " Bigla namang naglaho ung kunot ng noo ko at bumalik ang galit at lungkot.
Ilang taon na ang nakakalipas pero sariwa pa rin sa'kin ang mga nangyari.
"Hey yumi nandito na tayo tara na?" Sabi ng tita ko, nandito na pala kami kanina pa *sigh*
Habang naglalakad kami papunta sa sa kanila... sa mga magulang ko, hindi maiwasan na bumalik ang mga alaala na minsan pilit kong kinalimutan.
Wala akong ibang marinig kung hindi mga putok ng baril, unti unting napapalibutan ng usok ang bahay.
Bumukas ang pinto ng kwarto kaya nanginig ako sa takot pero nawala yun nung marinig ko ang boses niya.
"AYUMI! AYUMI ANAK KO!!" Lumabas naman ako sa closet na pinagtataguan ko at tumakbo.
"Mama. mama. Natatakot ako mama." Pagsusumbong ko sa kanya.
"Shh. Shh. Everything will be okay hmm?" Pag-aalo niya sa'kin.
Mayamaya ay hinarap niya ako at hinawakan ang pisngi ko.
"No, baby, stop crying. We'll get out of here. Okay?" Wala akong ibang ginawa kung di tumango.
Nakalabas naman kami sa kwarto, naririnig ko pa rin ang mga putok ng baril.
"Mommy, where's miyuki and dad?" Napahinto naman kami at saka nagmamadaling hinila ni mommy ang kamay ko pababa kung saan ang kwarto ni miyuki.
2nd floor...
Binuksan namin ang pinto.
"MIYUKI?! WHERE ARE YOU?!" May lumabas sa ilalim ng higaan at nagtutumakbong lumapit sa'min. Niyakap namin kami ni mama ng mahigpit.
"Be strong, girls okay? Run as fast as you can. Find this address." Paalala niya. I nodded. Hinawakan ko ang kamay ni miyuki at tinignan siya sa mata. Nung binuksan namin ang pinto ay tumambad ang isang lalaki.
"M..mom.." Miyuki said kasabay n'un ang putok ng baril kaya napatili kami. Natumba ang lalaki sa harapan namin at nakita namin si Dad.
"Scarlet."
"Blair."
Tumingin naman sa'min si Dad.
"Leave this house immediately."
Lumapit naman si Mom at niyakap si Dad saka bumitaw at tinignan ito.
"What about you?!"
"Don't worry, I'll be fine." Ilang segundo silang nagtitigan, tinakpan ko naman agad agad ang mata ni Miyuki nung maglalapit na ang labi nila. Tinakpan din ni Miyuki ang akin.
"I love you."
"I love you too. So please, don't die."
The most heartbreaking scene... Napangiti ako ng mapait habang tinitignan ang dalawang taong mahal ko sa buhay, di ko namamalayan na tumutulo na naman ulit ang tubig na nagmumula sa aking mata.
Pasimple ko itong pinahid habang abala si tita sa pakikipagusap sa kanyang phone.
Nung binaba na nito ang phone ay tinignan ko uli ang aking mga magulang, nakatingin siya.
"Naayos ko na yung mga dapat ayusin para sa papasukan mo, scarlet."
"Okay. Let's go."
"Napagalaman ko din na dun nagaaral ang kapatid mo." I clenched my fists in anger.
BINABASA MO ANG
I'll make his life miserable
أدب المراهقين[SLOW-UPDATE, kailangan ng mahabang pasensya ] Si Ayumi Scarlet Sy, babaeng pinaglaro ng tadhana. Paglalaruin kaya ulit siya ng tadhana sa oras na mahanap na niya si Miyuki?
