A month passed by.
No KEVIN.
No text.
No calls.
TOTALLY NONE!
My parents were bothered. I just let everything flows.
Maybe he’s not the one. I always go to church and I don’t see him. Hay.
Tanggap ko na. Wala na.
Tapos na.
Then one day I was shopping all alone. I saw a cutie dress!
“Miss my medium ba nito?”
“Nako, nakuha na po ng lalaki kanina.”
“Asan? Ang ganda kasi. Hindi kasi ako nakakatulog pag ganito e…”
“Nasa counter po.”
“Excuse me, can I have the dress? Lalaki ka naman eh!” then he turned, put off his sunnies. OMG. KEVIN?!
“Kevin?” O.O
“Hindi pede eh. Para to sa babaeng mahal ko.”
So may bago na siya? Shet. Ang sakit pala. Nakakapagmura eh. Pa isa nga! SHET.
“Ah, sige. Una na ako.”
Wala akong magawa kundi umiyak. Mahal na mahal ko pa rin si Kevin. Hay sa church ako dumaan.
Ella’s POV
Lord, tell me why? I love him. Bakit may bago na siya? I thought babalik siya. *Crying*
“Bumalik naman ako dba? Tahan na…”
“Lord, may multo bas a simbahan? *crying harder*
“Sa pogi kong ito!”
I saw him. KEVIN.
“Kevin!!” I hugged him.
“Tahan na! Eto dress mo!”
“E dba sa girlfriend mo ito?”
“Eh kung girlfriend ko na ang tawag sayo. Why not!”
“Baliw ka. Tinakot mo ako!”
“Ganyan ako… Natakot akong mawala ka nung mahal na kita.”
“Sorry na… I love you Kevin…”
“I love you too! Tara sa bahay? Kagagaling ko lng sa Italy eh.”
“O? Haha. Sige!”
