I ran and left him. I drove my car and went to church. I want a sign… There I saw Kokoy.
“Ate!”
“Kokoy! I missed you. Here’s your pasalubong from SG pa yan ha.”
“Wow! Kamusta na ate?”
We shared kwentos out there. Kevin came…
“Kuya!”
“Kokoy! Starbucks for you!”
“Wow!”
“Sige. Alis na ako Koy.”
“Ate? Wag muna!”
“Ella. Mag-usap naman tayo. Please? Wag naman sa harap ni Kokoy.”
“That’s why I’m leaving!”
“Magkaaway kayo? Bakit?”
Kevin did the kwento.
“AH. Alam nyo mga ate at kuya… Hindi ba sign na nagkakilala kayo ditto sa simbahan? Ikaw ate, bakit nagagalit ka? Dahil mahal mo din siya and you want more?”
“MAHIRAP. Pag pinili ko yung side na MU, ako ung talo! Ako yung aasa, ako yung masasaktan.”
“KAYA NGA BESTFRIEND!! Ayaw nga kitang masaktan! Dahil.. MAHAL KITA.”
“Eh bakit mo ako sasaktan if you do love me?”
“OOPSS. Teka. Preno muna kayo. Stop away muna kase.”
“Kokoy. Aalis na talaga ako.” I volunteered
“Walang aalis hangga’t magkaaway kayo.”
“ELLA. PLEASE?”
“Kuya… Eh bakit nga ba takot ka?” yan! Go kokoy! Intragahin mo yung magaling na kuya mo! >.<
“Sa relationship hindi maiiwasan ang masaktan.
Hindi naman sapat na mahal nyo ang isa’t isa.
Hindi sapat na walang hadlang sa inyo. Siya lang ang minahal ko ng ganito kaya gusto ko okay ang lahat. Pero ngayon?
Lalong nasisira… Aalis na lang ako. Sorry Ella. Di na kita guguluhin.”
Kevin’s POV
It’s hard for me to let go of her.
I mean, napagod din akong iexplain sa kanya… Ok naman ang lahat eh nung bestfriends kami.
Wala naman akong ipinagbawal sa kanya. Nasakal ko ba siya? Ang sakit sakit lang.
I and Kokoy was left here.
“Ate. Hindi mo ba natatandaan nung una kayong nagkakilala? Ung unang nag-usap kayo?”
I didn't answer Kokoy. Umalis na ako. Baka mapaiyak pa ako sa harap nya ng bongga. Nakakahiya. Ako pa yung icocomfort nung bata? -.-
Walk out is the solution.
