"MR. RAMONA, LEONAIL REHAS!" Pasigaw na tawag nang guro. Kanigna pa ito'ng tinatawag nang guro dahil sa may nais itong ipasagot sa binata na siya'ng major nito.
"OI...LEONAIL! GUMISING KA NGA DIYAN." Wika naman ni GEORGE, ang PA nito. PERSONAL ASSISTANT, ALALAY, TAGA PAKINIG SA KLASE para lang sa kanya. Inshort, pumapasok siya sa eskuwela dahil sa kailagan niya, hindi dahil sa interesado siya.
"HMMMM...." Ito lang ang naging sagot nito sa kangina pang na-iinis na guro. Wala siya pakialam dahil sa siya ang kilalang ANTOKIN sa tuwing pasok na sa eskuwela. Wala naman magawa ang nag mamay-ari nang paaralan dahil sa alam nang mga ito ay napipilitan lang ito mag-aral.
"KAILANGAN MO BA LAGING TULUGAN NA LANG ANG KLASE KO?!" Reklamo pa nang guro rito.
"SIR...AKO NALANG PO ANG PASAGUTIN NINYO, UHM...TARBAHO KO PO IYUN KASI." Segundo naman ni George sa harap nang klase. Napapa-iling-iling pa ito sa harapan nang mga estudyanting walang kurapt sa pagtitig sa kanilang dalawa nang kanyang amo. OO, iyun nga ay parti nang pagiging PA ko. Pinaaral ako nang mga magulang ni LEONAIL dahil sa gusto nang mga ito na ako lang ang magiging kaibigan nang mga ito dahil sa ayaw nang mga ito mapasama ang kanilang anak sa ibang tao lalo't nasa.... Hindi na naituloy ni George ang bumobuo'ng paksa sa kanyang isipan dahil narin sa amo niya'ng walang kurapt na pinapagalitan na nang guro nila.
"MR. LEONAIL, ALAM NAMING MAYAMAN KA AT ANG PAG BAYAD NANG TUITION FEE RITO SA UNIBERSIDAD AY BARYA LAMANG SAIYO, PERO KAHIT GANOON PA MAN ANG TINGIN MO SA PAARALANG ITO AY MAG BIGAY KA NAMAN NANG KAHIT KAUNTING RESPETO SA AMING MGA GURO..." Anito at saka pinaypay pa nito ang hawakhawk na testpapers, tila kasi napagod ito sa dire-diretsong pag-sasalaysay.
"BAKIT HINDI MO IYAN SABIHIN SA AKING INA, SIYA NAMAN ANG MAY PAKANA NITONG LAHAT." Sa wakas wika naman nito sa guro. Pagod parin ito at tila inaantok pa.
"A-ABA! SUMASAGOT KAPA SA AKIN, I-IKA -" Nagulat ang guro sa inakto nang binata sa harapan niya. Sa subrang pag-kainis niya rito ay nawaglit sa isip nito ang pinakabawal na maaring gawin nang isang guro sa bawat estudyanti at iyun ang pag-buhatan ang mga ito nang kamay. Hindi pa niya nasusubukang matangal sa tarbaho nang dahil lang sa aktong iyun pero noong mag-kamalay ito ay nagawa na niya ang pinag-babawal.
"SIR!!!!" Ito ang halos pasigaw naring wika ni GEORGE. Hindi aakalaing mananampal ang binabae nilang guro at nag-kataon pang si LEONAIL ang tinamaan noon. Napasinghap halos lahat nag estudyanting sa mga nasaksihan nang mga ito. Ngunit tahimik lang ang mga ito dahil sa na ngangamba ang mga ito masangot sa problema nang kanilang guro.
"LEONAIL! O-OK KA LANG BA?" Agad na sumaklolo ito sa nagulantang na amo. Bakat sa espresyon nito ay hindi rin inaasahang sasampalin siya nang guro nila. Hindi agad ito nakapag salita dahil sa gulat.
"A-A-A..." Ito lang ang halos lumalabas sa bibig nang kanilang guro. Miski ito ay hindi alam kung ano ang nagawa. Lumipas pa ang ilang sandali ay saka muli nabuhayan ang klase, iyun iyung nakapagsalita na ang nag-iisang princesa nang kanilang paaralan.
"SIR, MAS MAKAKABUTI SA INYO KUNG LUMAYO NA LAMANG KAIYO SA AKIN. BAKA KASI HINDI KO MAPIGILANG MAG-DROP OUT NA LANG SA UNIBERSIDAD NA ITO...PAG NALAMAN NANG MAMA KO ANG IYUNG GINAWA AY BAKA MAWALAN LANG KAIYO NANG TARBAHO, NAKAKAAWA NAMAN PO KAIYO KUNG MANGYAYARI IYUN." Wala na ang gulat na gulat na expresyon nito na palitan iyun nang pait at paninigurado.
"LEONAIL...HINDI KA TITIGIL SA PAG-AARAL, MALALAGUTAN AKO NANG HININGA SA MAMA MO." Baling naman nang PA niya rito. Alam niya ang tinutukoy nitong pag-drop out at malaking problema iyun kapag nag-kataon.
"I-I'M SO SORR-Y..." Halos pabulong na wika nang guro sa harapan nang binata. Tila nag-mamakaawa itong patawarin na siya nito. Pero tila matigas ang anyo ngayon nang kanyang estudyanti. Hindi naman niya ito masisi dahil sa kung nag-kataong ibang bata pa ito ay baka may black-eye na siya sa mukha.
"I'M SORRY, BUT YOU HEARD ME." Ito ang huling salita na binitawan nang binata. Hindi na ito inantok simula nang mga sandaling iyun dahil sa nagising nang impatekong guro niya ang kanyang nag-didilim na kukuti.
Hindi na muli sumaya ang klase kung saan lagi itong nag-iingay at sa tuwing makikitang may hindi nakikinig sa kanyang klase ay tinatamaan talaga ito sa kanya. Ngunit sa mga sandaling iyun ay napag-isipisip siya, tila na ngangamba na baka si Mr. Ramona, Leonail Rehas ang magiging huli niyang istudyanti na tatamaan sa kanya...
