Kinagulat ni Leonail ang pag-sampal sa nobya. Hindi nito aakalaing magagawa iyun. Napamaang ito sa harapan nito at saka napatingin sa malapad nitong kamay. Nakatitig ito roon, tila may hinihimay na insikto. NOW, WHAT WAS THAT I JUST DID?! Natanong pas nito sa sarili. Napatingin lang din ang nobya nito sa kanya, pero hindi rin nagtagal ay nagmulat din ito sa katotohan. Walang sabi-sabi ay sinuklian naman nito ang kasintahan ng mag-asawang sampal.
"HOW DARE YOU!!!! BINIBIRO LANG KITA!!! KUNG SAKTAN MO AKO, PARANG TOTOO NG IYUNG SINABI KO!!!" Hiyaw pa nito sa kanya.
KATAHIMIKAN..... Wala si Leonail naging depensa rito.Kundi katahimikan....kahihiyaan....kalungkutan...Lahat na ng meron salita na siyang nag-uumpisa sa letrang 'K'.
"LEONAIL...." Tawag ni Mitchie rito.
"HMMM???" Anito
"PAGOD NA AKO...UWI MO NA LANG AKO, TAPOS USAP NA LANG TAIYO SA IBANG ARAW." Aniya at saka nag-lalakad na ito pauna rito, kahit na sira na ang kanang takong ng sapatos nito ay pinilit parin na makalakad.
"TEKA..." Tawag pa ng nobyo nito sa kanya.
"WAG KANA MAG-PALIWANAG....OK LANG NAMA EH...." Na-iiyak na ito, pero tila pinipigilan lamang ang sarili. Ngunit agad iyun napuna ni Leonail. Masakit sa kanya ang mga nangyari kangina-ngina lang. Kung ipapairal nito ang galit dulot ng lalaking iyun ay hindi siya makakapayag.
"HALIKANA..." Tawag muli nito sa kanya.
SUMUNOD si Leonail rito agad-agad. Walang sabi-sabi ay binuhat nito ang kasintahan.
"WAG...WAG MO NA AKO'NG BUHATIN, SIGE NA -" May sasabihin pa sana ito ngunit hindi na ito hinayaan ng kasintahan promostesta.
"SORRY...HINDI KO DAPAT IYUN GINAGAWA, MAGALIT KA HANGANG GUSTO MO, KUNG GUSTO MO PA, HIWALAYAN MO NA AKO PARA MATAHIMIK KANA, PERO ANG PABAYAAN KA NA NAG-KAKAGANYAN...HINDI KO MATITIIS, DAHIL SA NOBYA KITA AT MAHAL NA MAHAL KITA. SIGE NA IHAHATID NAKITA SAINYO..." Anito at saka binuhat na nga ang nobya nito. Maraming tao ang nasapaligid nila. Pero kung si Leonail ang tatanongin ay wala itong nakikita kundi ang babae'ng mahal niya at kahit ano pa ang mga naririnig niya, ay wala siyang pakialam.
SAMANTHALA....
Iniwan na ni Jerson si Tina noong mag-katiyansa ito. Nakatulugan ng dalagita ang pag-iyak nito tungkol sa kanyang pag-amin. Noong una ay inakala niyang mababawasan ang kanyang pag-hihirap by telling to her everything At sa iiwan na siya nito. Ngunit na disappointed siya mas lalo noong malamang ipaglalaban pa ng kasintahan niya ang relasyon nilang dalawa. Tuloy, mas lalo siya'ng nagdaramdam. Kaya upang sa mabawasan ang dinaranas ay pumunta na lamang ito sa bar. Doon ay baka mabawasan at makahanap ng kaunting aliw sa na mumuong problema sa kukuti niya. MAGANDA NGA, IINUM NA LANG AKO. MALASING MAN AKO NGAYON GABI, OK LANG AT LEAST KAHIT NGAYON LANG AY MAWALA MUNA ANG MGA PROBLEMA KO.
Pumasok na sa bar si Jerson. Hindi ito sa Timog na padpad kundi sa Papuntang Araneta. Doon kasi siya dinala ng kanyang malubhang pag-iisip. Hindi niya alam kung ilang jeep o taxi na ang kanyang nasakyan at napad-pad roon. OK LANG MAY MGA BAR PA RIN NAMAN DITO... Naisa-loob-loob pa nito sa sarili.
ILang Minuto pa ay nahanap na nito ang nais puntahan. Hindi ito nag-atubili na pasokin ang bar na iyun. PEGASUS...Iyun ang pangalan ng nasabing Bar. Mayaman lang nakakapasok rito, pero afford naman niya kaya roon na lamang siya. Maraming mga babae ang nakatanaw agad sa kanya noong makapasok siya.
"WELCOME PO SIR!" Bati pa ng guwardiya roon. Tumango lang siya at dirediretso papuntang harapan. Marami na ang nasa loob. Hubad-hubad na mga babae ang nakikita ng kanyang makasalanang mga mata. Pero heto naman ang nais niya kaisa mag-mumuk sa bahay at mag-iisip ng kung ano-ano. Baka multuhin lang niya ang sarili kapag nag-kataon. Besides, he's isn't on women's favors anymore. Kaya, para makalimot kahit ngayong gabi lang ay pipilitin ng binata makalimot.
