Ben Karanlık Kurt Oldum

Sonunda

Ben Alexander ve grubu Taylor'un Camélia'nın büyü sayesinde yerini tespit ettiği yere ilerliyorduk ama kurt halimizde. Bu şekilde insanlara görünmemek için ormandan gidiyorduk. Ben nasıl böyle bi hayatın içine düştüm hala anlamıyorum ama çok mutluyum.
Amacıma ulaştım karanlık kurt oldum.

Alexander eşini çok seviyor. O kitapta da öyleydi ama kitapta sevgililerdi şimdi ise evlenmişler çok yakışıyorlar. İkizi James ile anlaşması beni çok mutlu etti. aralarında yaşadıkları güzel şeyler değildi.

Alexander yeşil gözlü, siyah saçlı ,sabırlı ve bi o kadar da sevdiklerine bir şey olduğunda çok stresli ve acayip sinirli biri. İyi kalpli ,sevecen biri. Ve çenesinin tam ortasında büyük bir ben var. James ile onları birbirinden ayıran da o ben zaten James'in beni de dudağının sol üst köşesinin bi gıdım  yukarısında  Ya şimdi diceksiniz ki senin ile aynı yaştalar ama evliler. Kurtlar ve vampirler yaşlanmaz mesela Adrian 'nın eşi yani Teresa büyük melez çok seviyorum onu yaa. onun babası 2500 yaşında ama 20 yaşında gösteriyor.

Şimdi bunların konuşma sırası değil Camélia'yı kurtarmamız lazım. Ormanın çıkışına az kalmıştı ve biz hala koşuyorduk. Hiç de yorulmadım ama.

"Ahahahha nereye böyle ha Camélia'yı bulmaya mı yoksa? " dedi biri. Nerden çıktı şimdi bu avcılar.

"Alexander sen koruma kalkanı yap ben bilmiyorum ama gücümü veririm kalkana sen dayanamazsın tek başına"  dedim kurt dilinde. Avcılar beynimize giremez ama zehir kullanırlarsa bizi etkisiz hale getirebilirler.

"Tamam Marinette " dedi Alexander.

Yabancı kelimeler söyledi ve önümüzde mavi bir tabaka oluştu. Bu bizi koruyacak benimde yardım etmem Lazım onun yaptığı gibi bende ellerimi havaya kaldırdım. Evet bi ağırlık geldi ama kaldırıcaz bu işi de halledicez. Arkamdan biri dokundu. döndüğümde bizim kiler yani şey gruptan biri olduğunu farkettim.

"Efendim "dedim.

"Benim yanımda zehirli oklar var belki işe yarar" dedi.

Masmavi gözlerine bakınca insan denizi görüyor gibi oluyor.  Tüyleri kahverengiydi  . Bu demek oluyor ki,  sıradan bir kurt. Zaten  şuan ki grupta iki tane karanlık kurt vardı. Ben ve Alexander.

"Hıı tamam olur. Senin ismin ne? " dedim.

"Benim adım Sam" dedi. Ve okları bana uzattı.

10 tane ok var. Onlar 5 kişiler. Üç tanesini ayıralım. Bunlardan sonra bidaha karşımıza çıkabilirler.

Diz çöktüm ve oklardan birini alıp avcıya doğru nişan aldım.

"Tam isabet! !"  bunu dışımdan söyledim galiba.

"Afferin Merinette işte böyle devam et" dedi Alexander.

Hepsini tam kalpten vurmuştum.  Ve tek atışta.

"Arkadaşlar etrafınıza dikkatlice bi bakın " dedi Alexander.

Bende bir bakındım kimse yoktu. Grubu toplayıp yola devam ettik. Az kalmıştı. Alexander'ın kalp atışlarını hissedebiliyorum. Haklılar çocuk çok korkuyor eşine birşey  olucak diye. Ormandan çıkmıştık . Fakat burası ıssız bir yerdi . Bir kaç kilometre uzaklıkta yıkık dökük eski bir ev gözüküyordu.

"Gördün mü sende benim gördüğümü"  dedim  evi işaret ederek.

Başını evet anlamında salladı. Çok tedirgin gözüküyor yaa.

"Arkadaşlar şuradaki eve doğru ilerleyelim .Tom sen arkadaşlarınla görev dağılımı yap evin etrafını saralım. Dikkat edin. Biliyorsunuz eşim Camélia o evde olabilir" dedi Alexander.

Ben ve Alexander da birbirimizden ayrılmıştık . Acaba içeride kim var. Ayy baksam mı?  Eve biraz daha yaklaşıp kırık penceresinin yırtık perdenin arasından baktım. Tozlu, pis,duvarların rengi kirli beyaza dönmüştü. Ama içerisinde baya bi eşya vardı fakat kimse yoktu.

"Pişt !!Alexander kimse yok içeride bi gelsene buraya" sessiz söylemeye çalıştım. Avcılar bizi anlayamaz ama sesimizi duyabilirler. 

Alexander yanıma geldi. İçeriyi gösterdim.

"Evet ,haklısın kimse yok. Ama içinde bu kadar eşya olması sence de garip değil mi? Özellikle tek oda bi ev. Dört duvar.  Ama içi labirent gibi. Hiç bir düzen yok bütün eşyalar birbirine girmiş" dedi Alexander. 

"İnsan halimize dönelim öyleyse. Kimse yok biri gelse de büyü gücünü kullanırız" dedim. 

Alexander 'ın  insan  haline dönmesiyle herkes dönüştü. Ve içeriye girdik. Yeşil evin simsiyah bir kapısı vardı. Ama yine kirliii.

İşimizi garantiye almak için dışarıya altı kişiyi koyduk. İlerideki kahverengi dolap dikkatimi çekti.

"Patt!!!!" Hemen sesin geldiği yöne baktım.

"Iıı şey özür dilerim yanlışlıkla kitabı düşürdüm" dedi Sam.

Ben ne yapıyordum? Hıh şu dolaba bi bakayım.
Dolabın kapağını açarken biraz tereddüt ettim. Yavaş...yavaş... açtım.

"Ahhh Alexander çabuk gel buraya koşşş!!!!" dedim.

Dolabın içinde bağlı  koluna ve bacağına ok saplanmıştı.  Of bu Camélia. Çok güçsüz gözüküyor. Üzerindeki elbiseleri biraz yırtılmıştı. Ve heryeri kan olmuştu

"Canım bak ben geldim. Camélia kendine gel . Ben yanındayım senin için geldim. " dedi Alexander üzgün bir ses tonuyla.

"Alexander Camélia'yı kucağına al gidelim çabucak eve ,tuzak filan olabilir. "

Alexander da  hemen aldı. Ve kapıdan çıkar çıkmaz. Bütün kurtların gözü fal taşı gibi açıldı. Hemen kurt halimize döndük hızla koşmaya başladık. Ve eve yaklaştığımız da.

"Her şey için çok teşekkürler.  Siz evlerinize gidin. Ben size haber veririm "  dedi Alexander grubuna.

Kapıya geldiğimizde insan halimize döndük. Bende yoldayken Camélia'nın kolundaki ve bacağın daki okları çıkarmıştım.

Zili çaldım. Kapıyı açan Teresa büyük bir şaşkınlıkla bakakaldı.

"İçeri girsenize " dedi Teresa.

Hemen salona geçtik.  Ve Camélia'yı koltuğa yatırdık. Bizi gören Taylor hemen Camélia'nın dibinde bitti.

"Çocuklar neler oldu?"

" Baba şimdi bunun zamanı değil. Sonra anlatırız. Ama acele etmemiz gerekiyor. Camélia'yı, eşimi yaşama geri çevirmeliyiz. Ne olur bir şeyler yap " gözlerinden yaşlar süzülerek bunu Alexander söylemişti.

Ev halkı  hepimiz salonda toplanmıştık. Herkesin yüzü de çok düşüktü. Taylor da bir şeyler düşünüyordu.

"Adrian sen çalışma   odasından       -live- malzemelerini getirir misin?" dedi Taylor.

"Tamam baba hemen getiriyorum."dedi Jomas  da.
 
Hızla yukarı kata çıktı. Ve bir dakika içinde elinde eşyalar ile geri döndü. Salondaki masanın üzerine koydu. Alexander da Camélia'nın yanına oturup, eşinin elini tutmuştu. Çok korkuyordu bir şey olacak diye. Bizde korkuyoruz. Teresa da eşi Jomas'ın yanına doğru gitti. Ve Jomas sarıldı.  Bu aralar çok kötü şeyler yaşadık hepimiz. Kolay şeyler değildi.

                         (...)

Bu bölümden de bu kadar😊
Voteleyip yorum atmayı unutmayın... sizleri çok seviyorum.

    Arkadaşlar bide lütfen eğer kitabımı beğenirseniz başkalarına da tavsiye edin rica ediyorum. Eğer okunma sayısı baya yükselirse kitap haline getirttiricem. Bu benim hayalimm

      Şimdiden  çok teşekkürler

Instagram : havinnq