My Froggy Prince [ Revising ]

Chapter 6

" What was that for? " Hinampas ko si Drev, yung malakas talaga. The unboning wrecking slanch(Slap&Punch).

Sinamaan niya ko ng tingin, woah, " Ikaw na nga tinulungan Eya! Nanakit kapa! Pero..okay lang, sanay nako. " Sabi niya habang inilagay ang kamay sa kaliwang dibdib and pull some ' I am hurt ' act.

" I never told you to do that. Mas lumala pa nga eh! Tignan mo, kailangan pa tuloy natin silang makasama next week! Argh! " I stomp my feet. It's just so frustrating, I mean, I never wanted to see them. Kung if ever man, yun na ang pinakahuling bagay na gusto kong mangyari.

Hindi naman sila bagay, matangkad sila pareho. Mukha silang mga higante, they're not cute. Cute couple consist of tall guy and short girl, right? I'm short.

Okay, I've made my point here.

He looks at me like I'm such a horrible person, " Hanggang kailan ka iiwas? Hindi ka ba napapagod! Can you just move on? Can't you fucking see that they're already freakin' happy? Can't you see? Gumising ka nga Eya, please lang. Just say ' thank you ' and we're fine. " Fucking? Freakin? Yes he's mad. Furiously mad.

" Hindi ako umiiwas! And for fuck's sake, I've moved on! Nakamove-on nako! Sinabi ko ba kasing tulungan mo 'ko Drev? Fuck you! I'm aware, oo masaya sila! I'm fucking aware. " Nagsisigawan na kami, and we're making a scene. A not so wonderful scene. But who cares? Kailangan ko 'to.

Pumikit siya, nagpipigil, " Sorry kung nakialam ako ah? Ayoko lang namang mapahiya ka sa harap nila eh, na habang naglalampungan sila..ikaw nanunuod! Tapos ako? Papanuorin lang kitang madurog? Come on! We've been best buddies for like, forever! Kaso, yung pagmamagandang loob ko, hindi naman pala kailangan nung tinulungan ko. Yes Eya, you're aware. Mahal mo pa siya, mahal na mahal. " He clenched his jaws. He's mad. I'm mad.

Oo, galit ako. I don't know? Siguro kasi tama siya. We've been like bb forever, then again isusumbat ko pa kung bakit niya ko tinulungan. At matagumpay lang naman niyang ipinamukha saking mahal ko pa si Fritz Gerard. Great.

But.

He's been with me through all the years, years that I've been so broken and vulnerable. He's with me. Nung mga panahong dapat si Gerard ang nag-aalo sakin, pero bakit niya 'ko aaluin kung siya nga ang dahilan ng pag-iyak ko.

And now, wala akong maibigay, ni kahit ' thank you '. Galit ako. Galit ako sa sarili ko.

Hindi ako makasagot, suddenly, I'm out of words, " I-I uh..I-I'm..I-I'm s-sorry, I-It's..I-I'ts not what I m-mean. I'm sorry. " yumuko ako. Nakakahiya sa kanya. What's wrong with me? Such a douchebag.

" Damage has been done Eya, I know when I'm not wanted. " His voice is full of emotion, hurt, anger, frustration, I look into his eyes. Lahat makikita mo, he's hurt. I hurt him.

I hurt him.

Ngumiti muna siya sakin bago umalis, napaupo ako at yumuko. Hiyang hiya ako sa sarili ko, tanga tanga ko! Pano ko 'to nagagawa sa taong palaging nandyan para sakin?

I don't care kung pagtinginan man ako ng mga tao dito sa mall, wala na 'kong pakialam. Hindi sila ang priority ko ngayon.

" Tumayo kana d'yan, mukha kang batang iniwan ng nanay at naliligaw sa mall. "

Tiningala ko yung pinanggalingan ng boses,

It's Drev!