Broken Hearts (LeAga)

Chapter 1

Flashback

I was in my room peacefully sleeping until I heard two persons who argued from something that I didn't know.

I stood up and went near on the door.

I secretly sobs and listened to them,
this can't be happening.

"Hindi ko na kaya aga, ayoko na! ilang ulit mo pa ba akong sasaktan? maawa ka naman aga!"

that was my mom, she's begging from dad.

"Hindi mo ko hihiwalayan! dito ka lang! walang aalis ng bahay! naintindihan mo!? ha! lea!"

There are many times na nakikita ko silang nagakakasakitan sa isa't isa.
Sinasaktan ni daddy si mommy kaya palagi siyang may pasa sa katawan, hindi ko man lang siya natulungan.

Masakit para sakin, bakit ba toh nagawa ni daddy?
hindi ba siya naaawa kay mommy at sakin?

"Aga naman please, paulit-ulit nalang ba tayong ganito? palayain mo naman ako kahit ngayon lang, babalikan naman kita eh please!"

"ayoko! ayokong umalis ka! gusto mo bang makalaya para makahanap ka ng iba!? ha! akin ka lang lea! akin ka!"

"Oo! gusto ko ng makalaya sa buhay na toh! I felt some regrets na pinakasalan kita! sana hindi nalang kita nakilala pa! I hate you aga! I hate you!"

Binuksan ko ng konti yung pinto at lumabas, pumunta ako sa kwarto nila at binuksan ng kaunti ang pintuan sa kwarto nila.

I was about to open it when I saw daddy na sinuntok si mommy sa tiyan, agad akong pumasok at pinuntahan si mommy.

"Mom!"

"ari why are you here?"

"mom, umalis na tayo dito. Dad please tama na po, maawa ka kay mom"

nanlilisik ang mga mata ni daddy sa galit, bakit ba siya nagkaganito.
he's not like this before.

"ari umalis ka dyan! nag-uusap pa kami ng mommy mo!"

He pushed me at inawat siya ni mommy

"Aga ano ba!? bitawan mo ang anak ko!"

"anak? mo ba talaga yan lea?"

"stop it aga ano ba!?"

"Tsk! stop being so called mother to that child lea!"

I am confused of what they said, ano ba ang dapat kong malaman.

"M-mom?"

I faced my mom and giving her a questioning look, I'm waiting for her answer.

"Anak don't listen to him, he's crazy"

"Ari wag kang maniwala sa mommy mo, she lied. Hindi ka anak namin!"

mommy slapped dad's face, hindi ko na kaya.

This time, I bravely asked them both.

"Can you please stop fighting!? ano po ba talaga ang totoo? anak niyo ba ako o hindi? answer me!?"

Mommy caressed my cheeks, I can't stand seeing her sad. I really love her, hindi ko siya kayang nasasaktan.
Palagi na nga siyang sinasaktan ni daddy tapos sasaktan ko pa siya?

"Hindi ka namin anak!"

dad said angrily

"Aga, nilamon ka na nga ng droga pati anak mo hindi mo na kilala!? mabuti pa maghiwalay na tayo! nakakasawa ka ng kasama!!!"

Before we went out from this room, bumalik si mommy at sinampal si dad.

*pak*

*pak*

*pak*

"Magising ka na sana sa katotohanan! pasalamat kang mahal kita at hindi kita ipapakulong sa mga pinagkakagawa mo sakin! akala ko ba mahal mo ko pero anong ginawa mo? Ginawa mong miserable ang buhay natin, nagpakalulong ka sa droga at hinayaan mong lumubog ang pamumuhay natin! hindi na kita kilala, lalayo na ako at tatakas mula sa kademonyohan mo. Subukan mo akong pigilan at ipapakaladkad kita patungong kulungan!"

She pulled me at tumakbo papalayo sa kwartong yun.
We'll start a new life faraway from this hell.

End of flashback

----->Hello guys! Sorry for the grammatical errors and typing errors.
Wala akong maisip, sorry if its lame.
I'll try the next chapter to be better than this.