Balkaymak ❣

4.Bölüm

“Canım istersen ilk bulusmamızda yakama karanfil takayım.Mağlum; ben Instagram flitresini abartınca belki tanıyamazsın...”

Normalde feci  şekilde dürüstlük  abidesiyimdir.Yalan söylemekten ve bana yalan söylenmesinden hiç hoşlanmam.Birinin yalanını yakaladığımda ondan acayip bir şekilde soğurum ve ne yaparsam yapayım bir daha ona karşı  eskisi gibi olamam.Gel gör ki iş sosyal medyaya gelince işin  rengi biraz değişiyor.Gerçi  hepimiz sosyal medya da birer küçük yalancılarız.Yabancı yok aramızda,  birbirimize karşı dürüst olalım.Sosyal medyada kimimiz ahlak bekçisi, kimimiz ise iyilik meleği.Peki ya herkes bu kadar iyiyse dışardaki öküzler kim diye sorarlar adama! Ama beni en çok korkutan bu shop meselesi.Valla iki aydır ınstegramda paylaştığım fotoğraflarda, shopun anasını aglattım desem yeri var.Ayrıca da dedem,  daha önce hiç görmediğim, aynı sudan çay bile içmedigim bir adamla buluşmaya gittiğimi öğrense var ya totomu keser!

Gerçi ben bunu daha önce de yapmıştım. O zamanlar lisedeydim.Msnin yeni yeni meşhur olduğu zamanlar, biriyle tanışıp, sevgili oldum.Bir kaç ay sürdü bu birliktelik. En son onunla buluşmak için  evden çıktığımda babam olacak  odun kafalı beni yakaladı ve eve kapatıp bir güzel dövdü.Hem de hortumla.Önce bacaklarıma sonra kollarıma vurdu.O gün bu gündür hem kadına şiddete  karşıyım hem de oldukça panik atak bir halde geziyorum. Sonucta ne  dayaktı ama. Ömrümde görmedim böylesini. Hala  vücudumda izleri vardır.Bu yüzden acayip tırsıyorum, sosyal medyadan biriyle  buluşmaktan ama yine de kendime engel olamıyorum. Dedim ya ben akılanmam.

Arslan Tuna ile konuşmayı baya ilerletmiştik.Bir yemek şirketinde yönetici asistanıymış.Bir kere isme bak be..Arslan Tuna! Ne kadar karizmatik ve ne kadar zarif.Üstelik  hiç geç cevap yazmıyor.Bıcır bıcır konuşuyor valla.Anlayışlı ve kibar. Gece boyunca  çifte kumrular gibi mesajlaşmıştıkBu günde öğlen 15 :00 ‘ da Beşiktaş’ ta bir cafede kahve içmek için sözleşmiştik.Bu Tarz görüşmelerin uzatılmasını pek sevmem.Bence , internet ortamında tanışan insanlar arayı soğutmadan buluşmalı.Yüz yüze konuşup birbirini tanımalı.Hal ve hareketlerini, garsona olan tavırlarını bile ölçmeli.Bilhassa ilk izlenim çok önemli.İlk  izlenimde yapılan hataları toparlamak mümkün değil maalesef. İşte  bu yüzden hazırlık yapmam gerekiyordu.

Ne zaman yeni biriyle tanışacak olsam, kendimden gerçekten nefret ediyorum.Saçları düzleştir, kaş bıyık al, yüzüne bilmem ne maskeleri uygula.Yok salatalık maskesi, yok bebek pudrası maskesi.Tonlarca bakım yapmana rağmen yine de içindeki ‘Acaba olmadı mı’ şüphesi...Insanlar neden böyleler? Neden birbirlerini bakımsızken de sevemiyorlar.Sıkıysa karşımdaki beni bıyıklarımla sevsin bakalım! O zaman nikahı basmassam ne olayım! Gel gör ki bu mümkün değil işte.İnsanlar  birbirlerini dış görünüşü için seviyorlar.Tamam bak dış görünüş çok önemli.Velhasıl ben de bunu bu tipimle inkar edecek olsam kompleks yapmış olurum. Lakin  neden sadece güzeller ve yakışıklılar sevilir merak ediyorum doğrusu. Kabul bende,  yakışıklı biri geçti mi önümden,  aval aval bakıyorum. Benim de dibim düşüyor.Netice de “Allah sahibine bağışlasın “ deyip geçiyorum yani.Bu kadar kolay.

Sanırım, Uğur’un beni güzel bir kadına tercih etmesi büyük bir tranva yaratmış bende.
Bu yüzden  bu kadar takıntılıyım  güzellik konusuna.Haa guzellik Allah vergisi, bakım insan emeğidir deyip, kendimizi bir ton bakıma soktuk orası ayrı...

Ama artık yeter! Valla  yüzüm maskeler yüzünden yanmaya başladı.Tırnaklarım desen törpülemekten ufacık kaldı.Zaten etli parmaklarımı hiç sevmiyorum.Kendi bedenimde sevdiğim bir yer yok galiba.Dudaklarım kıvrımlı fakat fazla şiş. Sanki daha önce yanlış  botoks yapılmış skandal hastalar gibi.Vücudum  orantısız.Mesala iki çeşit büyük kalça vardır.Biri insanı kusurlu gösteren diğeri ise seksi gösteren. Benim kalçalarım beni kusurlu gösteren cinsten. Yani bir o kadar da büyük.