Alyssa's POV
May nasabi kaya akong masama? Kanina pa kasi hindi namamansin si Paul eh.
Nandito kami ngayon sa bench sa may garden ng school namin.
"Uy Courtney, may ibibigay nga pa pala ako sayo. " Hindi niya ako pinapansin. Huhubels.
"Uy Paul!" Hindi pa rin siya tumitingin.
"Uyyyyy Paul!!!" Tumingin na siya, pero he just glared at me. Creepy! Huhuhu.
Santa Clause, I need you! Pwede po bang mag advance ng wish? Pagtatrabahuan ko po.
Inalis niya ulit sa'kin ung tingin niya, ang lalim ng iniisip niya.....
Ano kaya yun? Pero ang pogi niya pa rin hahaha.
Ayyy Alyssa..medyo malandi.
"Uy bespren." Tinap ko ung shoulder niya.
"Ano ba?! Ang kulit mo."
.____.
ANO BA PROBLEMA NITO?!
"Uy, sorry kung nasigawan kita ah? Uy."
Pero hindi ko pa rin siya pinansin. Nakatulala lang ako.
Sinigawan niya ako? Ano ba nagawa ko?
May sayad na ba 'tong kaibigan ko
"Courtney, mauna na ako, hanapin ko na lang classroom ko. Kaya ko na sarili ko."
Paalis na sana ako nang bigla niya akong hinug. Problema na naman nito?
"Please Courtney, bitawan mo nga ako."
I tried to escape, pero mas lalo lang humihigpit ung pag-hug niya kaya nag-give up na lang ako at hinayaan na lang siya.
Hindi ko napigilan at umiyak na ako.
"Sorry..."
Bakit ba ako umiiyak?
Sabi niya habang naka-hug sakin in a low voice. Hinawakan ko kamay niya at pinabitaw ko siya sa pag-hug sakin. Humarap ako sakanya.
"Sorry para saan?" I gave him a weak smile.
Umiiyak ba ako dahil nasigawan niya ako?
Babaw ko naman?
"Tss. Pangarap mo ba maging artista? Hindi ka papasa." He grinned.
O umiiyak ako dahil nasaktan ako sa nakita ko kanina?
BINABASA MO ANG
Wasted Chance [Reconstructed]
RomanceAng buhay ay walang forever. Kaya kapag may mga bagay tayong napapakawalan, mahirap nang maibalik. kasi dapat sa buhay, ang motto, YOLO. This story is about wasting chances, Do you think second chances really do exist? If it does, will it work out o...