Biz bir keresinde seninle istanbul’daydık.harbiye’de.candan erçetin konserinde.
Güzel akşamdı.yağmur yağmıştı falan.fazla ıslanmadık.
Candan o şarkıyı da söyledi.
“Git, iş işten geçmeden git
çok geç olmadan vakit”
Sen bana baktın eşlik ederken.yüzün gülüyordu.ya da asık değildi sadece.
“Günahıma girmeden
Katilim olmadan git”
Tanımadığım biri gibiydin.bir an irkildim.Yüzüme baktın söylerken.”git.” dedin.gittim…
