Efuli

Günlüğe Dökülen Aşk

Öğretmenle kapıda karşılaşmıştık Allahtan hemen sınıfa girip sırama geçtim dersin ortasında sevda sevgi konusu açıldı ve Gökçe'nin bana baktığını fark ettim bunu düşünerek ayağa kalkıp " Sevda diye bir şey yok öğretmenim aldatılma var yok olma var terk edilme var ve en kötüsü de kapalı bir defter tutmak var " diyerek yerime oturdum bütün gözler bendeyken Gökçe'ye yöneldi ben ise sadece gülüyordum çünkü laf istediğim yere ulaşmıştı ve pişman olduğundan o kadar emindim ki beni bırakıp gittiğine o kadar hayallerimi yıkıp ağlattığına pişman olabilir ama ben vazgeçtiğim için asla pişman değildim aksine o kadar mutluydum ki anlatamam biraz oturduktan sonra zil çaldı ve teneffüse çıktık tabi çıkıp hemen Mira'nın yanına gittim o kadar özlemişim ki 40 dakika da olsa çok zor geldi sımsıkı sarıldım tam öperken yine denk geldik Gökçe ile ama inadına daha çok öpüp sarılmaya felan başladım sonra dışarı çıkıp okulun içerisinde gezerken yere oturup dizine yattım saçlarımla oynayıp iyice beni izleyen Mira oldu sana bir cennet o kadar mutluydum ki sanki melekler cenneti haber ettiler de oraya gidecekmişim gibi sonra içeri zili çaldı ve tekrar derslere girildi bu sefer Gökçe'nin ağladığını fark ettim gönül ya işte sonuçta eski sevdiğimiz yanına yaklaşıp " İyi misin ? "dedim o ise " Değilsem bile ne yapacaksın ki " diyerek kalkıp gitti ağlaması bile canımı acıtmıyordu bu kadar soğuduğumun ben bile farkında değildim Mira bana herşeyi unutturup hayata o kadar güzel bağlamış ki bunun sayesinde farketmiş oldum herneyse ders bitti koşa koşa gidip sınıfından kucağıma alıp çıkmak istiyordum ama Mira sınıftan çıkmıştı ve dışardaydı Gökçe ile konuştuklarını gördüm hızlı hızlı yanlarına gittiklerimde ise " Görüşürüz Mira" diyerek ordan uzaklaştı ne olduğunu sorduğumda ise " Boşver ya bizi ayırmak için duygu sömürüsü yapıp gitti " dedi güldüm sonra Miranın gülümsemesiyle gülüşünden öptüm " O gülüş benim olduğu sürece değil annen baban gelse senden vazgeçiremez beni " dedim ve elini tutup okulun dışına çıktık.