BTS WhatsApp Yazışmaları

-Tae- (Bölüm 1)

N'aber? Ben aynıyım işte... Ne bileyim aşk için çırpınıyorum... Hayatım bi fanın gözünden mükemmel görünüyo ama ne bileyim... Yani insanlar artık bana tuhaf geliyo. Bana takma ad takıyolar. Hepsi aynı şeyi söylüyo "uzaylı"... Bu artık kafamda yankılanıyo. Her gün.. Ama ben bi insanım ve bana takma ad verilmesi hoş değil ಠ_ಥ
Her ne ise....
Bu gün Seul'de yürürken bi kıza yanlışlıkla çarptım ve bana "aaa uzaylımızzz 😍" dedi. Yani ne bileyim. O an kızı azarlamak istedim ama onun gibiler sayesinde burdayım diye ona bir şey demeden gülümseyip gittim. Her ne ise...
Hyunglarımla birlikte yemek yemek için anlaşmıştık. Her zaman ki yerimize gittik.
Bu gün olduğundan daha kalabalıktı.
Garson bizi görünce sakince her zaman ki gibi masayı kurdu. Yemekler önceki gelişimizle aynıydı. Aynı yemekleri yemek... Aynı gizli kalma çabaları... Yani ne bileyim ben artık istemiyorum. Tamam dans etmek , eğlenmek (bazen eğleniyo gibi görünmek) , şarkı söylemek eğlenceli ama sonradan sıkılıyosun. Bi ara dalıp öylece geleceğimi düşünürken bi anda J-hope gelip beni dürttü ve tabi ben de o anlardan koptum... Yemek yerken herkes çok mutluydu. Bi an ben neden mutsuzum diye düşünürken o imzaladığım lanet anlaşma geldi aklıma... Herkesi mutlu etmek istiyodum ama bu kefeye kendimi koymadığımı fark ettim... Çünkü 'herkes mutluysa sen de mutlu olmalısın...' bu benim felsefemdi. Bu güne kadar... Sanırım buna olgunlaşma deniyo... Artık mutsuzluğum daha da artmıştı. Hyunglarıma dışarı çıkmak istediğini söyleyip restorandan ayrıldım. Kulaklıklarımı almayı unutmuştum. Ne kadar salağım.
Bi taksiye binip sahile gittim. Orda oturdum ve geleceğimi düşündüm. Düşündükçe daha çok yol çıktı... Bi markete girip alkol aldım ve içmeye başladım. Ağlıyordum... Bağıra bağıra avazım çıktığı kadar. "Ben neden bu hale geldim?!" Hâlâ ünlüydüm hem de oldukça fazla... Kızlar bi gülüşüme hastaydı, bi hareketimle her ortamı ısıtabilirdim ama artık... Anlıyorum ki aşk her şeydi... Belki bi fanımla çıkabilirdim ama o beni arkadaşlarına hava atmak için severdi... Peki ya bi ünlü? O da ününe ün katmak için yapardı bunu...
En iyisi gene yalnızlıktı benim için... Ne zaman ünümü kaybedersem o zaman gerçek aşkımı bulabileceğimi düşünüyorum...
Bi ara yanıma bi kız geldi. Sanırım yabancıydı. Çünkü Korecesi  biraz da olsa kötüdü. Bana bi yol tarifi sordu. Sorduğu yer beni gideceğim yönde olduğu için ona oturmasını ve sonra oraya beraber gidebileceğinizi söyledim. Kabul etti ama biraz ürkmüştü benden. Aldırmadım. Havadan sudan konuştuk öylece sonra konu aşka geldi... Sonra kız ağlamaya başladı. Ne yapacağımı kestiremiyordum. Ona sarıldım ve biraz öylece durduk. Bu... Bu mükemmeldi. Sanırım gerçekten aşık olmuştum. Bu olmuştu. Çok harikaydı. Siyah saçları ve mavi gözleri içinde kaybolmuştum. Onun o kokusununun içinde resmen kaybolmuştum...
Kıza neden buraya geldiğini ve nerde oturduğunu sordum. Bizim şirkete ve otele cidden çok yakındı. Her gün görüşme yapmak için anlaştık. Numarasını aldım sonra biraz benim içkimden ikram ettim. İçki bittikten sonra onu dediği adrese götürdüm.
Orda da muhabbet ettik ve sonra şirkete döndüm.
Hyunglar içki koktuğumu hemen uyumam gerektiğini söyledi. Ama onları dinlemedim. Ellerimi yıkayıp yemek yedim. Sonra bi kaç dakika sonra kusmaya başladım. Ateşim çıkmıştı. O kadar içmemem gerektiğini biliyodum.
Sonra oracıkta sızmışım. Jin hyung beni uyandırdı ve bana yardım etti. Bana soğuk duş yaptırdı. Sonra da odama gitmeme yardım etti ve gitti ben de uyuya kaldım.
.
.
.
.
Bu günlük bu kadar canım iyi günler...