STAR

3

Burcu

"Meşhur Burcu sensin demek ki,"

"Kimsiniz siz ya? Ne istiyorsunuz benden? Burak'tan?!"

"Söylediğin kadar varmış Kerem,"
Diyor bizi zorla buraya getiren adamlarından birine.

"İyi bir oyuncuymuş."

"Ya neler oluyor burada, biri bana anlatabilir mi?!"

Birkaç dakika önce konuşulan Çetin'in bu adam olduğunu anlıyorum. Bana yaklaşıyor. Gözünü kırpmadan inceliyor beni.

"Mallar nerede?"
Diyor sonra. Anında kaşlarım çatılıyor. Bunlar ne zannediyor beni?

"Anlamadım?"

"Mallar nerede?"
Diye yeniliyor cümlesini, beni duymamış gibi.

"Bakın neden bahsettiğinizi bilmiyorum. Neden burada olduğumu da. Ama tek bildiğim sizin iğrenç insanlar olduğunuz!"

"Laflarına dikkat et küçük Hanım"

Çetin, arkasını dönüp eski yerine geçiyor. Sessizlik oluyor bir süre. Tıpkı bir ölüm sessizliği gibi.

*

Sıkıldığımı belli eden bir şekilde nefes alıp veriyorum. Çetin, bakışlarını yerden kaldırıyor ve bana bakıyor.

"Ne o?"
Diyor sonra.

"Rol yapmaktan sıkıldın mı artık?"

"Bana neler olduğunu anlat!"

Çetin, güldü ve ayağa kalkarak yeniden geldi yanıma.

"Burak, erkek arkadaşın olan hani,"
Dedi alayla. Göz devirdim. Fazla mı korkusuzdum yoksa fazla mı salak?

"Bize mal getirirdi"

"Ne?"

Duyduğum şeyin yalan olması için içimden dualar etmeye başladım.

"O oyle biri değil, yapmaz"

"Emin misin?"

Aklıma buraya gelirken beni koruması geldi. Eğer bir şey saklamıyor olsaydı öyle davranmazdı. Hayal kirikliği kapladı gözlerimi.

"Bizde ona yüklü miktarda para veriyordu karşılık olarak. Aradan bir hafta geçti ama o, hala malları bize teslim etmedi. Bende onu iki gün önce burada misafirim yapmak durumunda kaldım."

Aklıma iki gündür benim için telaşlanması ve bugün telefonu açmayınca korku ile evime gelmesi, geldi. Dolan gözlerimden yaşların akmasına mani olamadım.

"Biraz zorladım onu konuşturmak için. Malların nerede olduğunu sorduğum zaman bana ne cevap verdi, biliyor musun?"

İçimi kaplayan korku ile başımı iki yana salladım. Histerik bir ses çıkardıktan sonra bir adım daha yaklaştı bana.

"Kız arkadaşım."

Gözlerim yerinden çıkacak gibi açılıyor. Beynim o anki durumu algılamakta zorluk çekiyor. Sertçe yutkunuyorum. Daha fazla dolan gözlerim, önümü görmeme engel oluyor.

"Ve şimdi sen malları bize vereceksin."

Derin ve titrek bir nefes alıp veriyorum. Kuruyan dudaklarımı yaladıktan sonra Çetin'e bakıyorum.

"Yalan,"
Diyorum adeta fısıldayarak.

"Bende değil. Alakam yok."

"Siz ikiniz birbirinizi tamamlıyorsunuz, biliyor musun? Çok uyumlusunuz."
Diyor alayla. Bana inanmaması sinirlemi bozmaya başlarken asla inanmayacak olması korkutuyor. Ne yapacağımı bilemiyorum. Konuşmuyorum çünkü bana inanmayacak, biliyorum. Bu yüzden birkaç dakika sessizlik oluyor aramızda. Fakat ben o an, aklıma gelen en akıllıca şeyi yapıyorum.