(A/N)- Annyeonghaseoyo readers!Hi guys!!!! Kamusta na kayo!!!! Ok lang ba itong story ko? Ahmmmm medyo maikli lang po itong chapter na ito. Tungkol lang po ito kay Ken. Hihihi!!! Sana kahit maikli magustuhan niyo po pa rin. Vote and Leave a comment kung gusto niyo pero pavote na din po at pacomment. Hehehe!!! Hope you like this chapter. Mwah!!!* Hug and Kisses*
This chapter is starting in 3... 2.. 1.
August 19, ****
Ken's point of view
Isang buwan ang nakalipas pagkatapos akong ibusted ni Sophia. Hindi niya na ako pinapansin kahit sa room namin kahit pa sa mga mall kapag nakakasalubong ko siya.
Kaya ito ako ngayon madaming nagbago lalo akong naging maangas. Naninigarilyo, umiinom ng alak, at minsan nalulong na rin ako sa sugal. Ewan ko kung bakit ako nagkaganto. Marami pa akong mga nilagay na palawit sa mga tenga ko. Nagmumuka na nga akong adik. Bakit ba kasi ganito? Bakit ba na paka big deal sa'kin nung binusted niya ako?
"Pare, tigilan mo na nga iyang bisyo mo baka isang araw na lang malaman ko nagdadrugs ka na."napatigil ako sa paghiphip nang sigarilyo ko nang bigla akong tawagin ni Kenneth.
"Pare, huwag mo nga akong pakielaman at bakit ba tatay ba kita?"maangas kong sabi sabay hiphip nang sarili kong yosi.
"Pinagsasabihan lang kita pare. Nagaalala lang ako sa'yo."aniya sabay kamot sa kanyang balikat. Nagaalala, may nagaalala pa pala sa akin.
Tumayo ako at humiphip ulit ng yosi. Pumunta ako sa study table ko hindi para mag-aral kundi para kumuha ng alak. Nilagyan ko nang alak yung dalawang babasagin na baso at ibinigay ko yung isa kay kenneth.
"Inom na lang tayo pare. Huwag mo na lang isipin iyan."ani ko sabay bigay sa kanya ang baso ng alak.
Ininom niya naman iyun at naubos niya. At sinenyasan ko siya kung gusto pa niya. Umiling naman siya na ang ibig sabihin ay hindi pag-sangayon.
"Bakit ba nagkaganyan ka? Ano ba nangyari?"sunud-sunod niyang tanong na sinagot ko naman.
"Wala pre, masaklap lang e."sagot ko sabay ngisi kahit masakit sa dibdib.
Ang hindi ko lang maintindihan bakit sumasakit yung dibdib ko kapag inaalala ko yung mga bagay na iyon.
Ang sakit e. Sobrang sakit. Pero hindi naman naging KAMI.
August 20, ****
*Morning
Nagising ako dahil sa alarm clock ko. Kinakapa ko yung alarm clock para tumigil na rin. Ang ingay kali hindi ka mabingi dun.
"Breakfast is ready!!"sigaw ni mama galing sa ibaba. Bumaba na ako kaagad dumiretso muna ako sa cr para maghilamos at magtoothbrush bad breath e.
Hotdog, bacon, egg, and two rice bowl iyan yung mga nakahain sa dining table namin. Agad na akong kumain hindi na ako naghintay pa. Basta na lang akong kumain. Pagkatapos kumain naligo at nagtoothbrush ulit.
"Ma, yung susi nang kotse ko?"tanong ko kay mama sabay suot nang aking polo.
"Nandito kunin mo.Pumunta ka rito."agad na akong pumunta kung nasaan si mama. Kinuha ko na rin yung susi.
Palabas na ako ng bahay namin habang pinapaikot ang susi sa mga daliri ko. Nakita ko yung kotse ko nakapark sa may tabi. Agad na akong sumakay roon at pinaandar na.
Nakarating na ako sa PRU sa tamang oras. Nagcutting ako sa first subject namin makikita ko lang naman siya e. Pagkatapos hindi naman niya ako papansinin.
Miss na miss ko na talaga yung labi ni-----. Erase erase erase bakit ko ba iniisip yun e hindi mo naman naging kasintahan iyun. Tang*na naman toh bakit ba ako nagkaganto. Anong ginawa niya sa'kin kahit alam ko naman na dare lang lahat ng mga nangyayari ngayon.
Ano ba toh? Gusto ko na itigil ang lahat ng ito.
Someone's point of view
You'll be mine someday, you'll be mine Ken Mathias Ramon.
Sabay akong pumikit at kagatin ang kanang bahagi ng aking labi. Iniimagine kapag akin na siya.
You will be mine.
End of chapter 7
Not Move-on
Inspiration!!!! Mwah!!!
-zyzy_pancho
BINABASA MO ANG
It's Only A Dare (On-going)
Teen Fiction[Dare#1] Pa'no kung nadamay ka lang sa mga kalokohan ng grupo ng mga bad boy kung tawagin? Kalokohan na mahalin ka sa loob ng 365 na araw. Magiging seryoso kali sa'yo yung lalaki. Meet Sophia Marie Enriquez na isang babae na kung walang alam na gawi...
