κεφάλαιο 11

422 56 24
                                    

Ήμουν ανάλαφρη! Είδα τους πυροσβέστες να τραβούν το σώμα μου έξω από το κτήριο. Η Νίκη, ο κύριος Δημητρίου, η διευθύντρια του ορφανοτροφείου, η Χριστίνα και όλα τα παιδάκια έκλαιγαν. Ακόμα και οι πυροσβέστες είχαν βουρκώσει με τον χαμό μου.

«Ήταν γενναία!» είπε ένας από αυτούς

«Μου έσωσε τη ζωή» είπε η Χριστίνα

«Και ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω» είπα αλλά κανείς τους δεν με άκουσε.

Δίπλα μου εμφανίστηκε ο Ραφαήλ.

«Γεια. Θα με πας στους δικούς μου;» τον ρώτησα με αγωνία

«Όχι ακόμα!»

«Γιατί;» παραπονέθηκα

«Πρέπει να μείνεις λίγο ακόμα στη Γη, μέχρι να γίνει η τελετή αποχαιρετισμού σου»

«Εννοείς τη κηδεία μου;»

«Ναι»

****

Η Νίκη, ο γιατρός και η Χριστίνα έδειχναν απαρηγόρητοι. Όλοι μαζί γύρναγαν από την τελετή αποχαιρετισμού μου όπως την έλεγε ο Ραφαήλ.

«Ξέρεις, έχω να σου πω κάτι» μου είπε ο Ραφαήλ καθώς τους παρακολουθούσαμε

«Τι;»

«Όταν ένας άνθρωπος πεθάνει σώζοντας κάποιον άλλον γίνεται φύλακας άγγελος του ατόμου που έσωσε τη ζωή»

«Τι εννοείς;»

Τότε δύο λευκά φτερά ξεπρόβαλλαν στην πλάτη μου.

«Αυτό απαντά στην ερώτηση σου;» μου είπε ο Ραφαήλ

«Απόλυτα! Δηλαδή τώρα είμαι φύλακας άγγελος της Χριστίνας;»

«Ναι»

«Δεν είχε άγγελο;»

«Όχι. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν φύλακα άγγελο από τη γέννηση τους»

«Μάλιστα! Τελικά όσο ζεις μαθαίνεις» είπα γελώντας

Ο Ραφαήλ με στραβοκοίταξε

«Σχήμα λόγου είναι. Περίμενε θα το πω να ταιριάζει στην περίπτωση μου. Όσο ζεις κανονικά και όσο είσαι στην άλλη ζωή μαθαίνεις» είπα

Ο Ραφαήλ γέλασε.

«Επίσης έχω να σου πω ότι οι άγγελοι μπορεί να μην μπορούν να αγαπήσουν ανθρώπους όμως επιτρέπεται να έχουν ταίρι κάποιο άλλον άγγελο» είπε

«Σοβαρά;»

«Ναι» είπε χαμογελώντας και με φίλησε.

«Ξέρεις ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ο θάνατος μου θα μου έφερνε τόση χαρά» του είπα όταν σταματήσαμε

«Είδες τι περίεργος που είναι ο κόσμος! Έλα όμως τώρα πρέπει να φύγουμε. Ήρθε η ώρα να ανταμώσεις τις ψυχές των δικών σου ανθρώπων»

Έριξα μια ματιά στην Νίκη και στους άλλους δύο.

«Ραφαήλ, μπορώ να ζητήσω κάτι; Αν είναι εφικτό βέβαια»

«Για πες μου»

Δίστασα.

«Ξέρεις τώρα που είσαι άγγελος δεν μπορώ να διαβάζω τη σκέψη σου όπως πρώτα. Πρέπει να μου πεις για να ξέρω τι επιθυμείς» μου είπε

«Θέλω μια μεγάλη χάρη»

Ο Ραφαήλ σήκωσε το φρύδι του. Ήταν σίγουρος ότι αυτό που θα άκουγε θα ήταν πολύ παράξενο και είχε απόλυτο δίκιο.

Τι άραγε να θέλει να ζητήσει η Ελένη; Γράψτε μου γνώμες σας παρακαλώ πριν πάτε παρακάτω.

(Επίσης το επόμενο κεφάλαιο είναι το τελευταίο)

Φύλακας ΆγγελοςTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang