Littekens

2

Ik veeg mijn klamme handen af aan mijn broek en loop richting mijn vader, zou hij me herkennen? Als ik dichterbij kom glimlacht hij. "Hey Willemijn." Ik ga zitten, oké dit is heel ongemakkelijk.. "Hey.." Zeg ik heel verlegen, normaal ben ik echt niet verlegen maar dit echt heel erg apart. "Wat ben je gegroeid zeg.." Zegt m'n vader, ik knik. Om de ongemakkelijkheid een beetje te omzeilen pak ik de menu kaart en kijk ik wat ik ga nemen. Als de ober langs komt doe ik mijn bestelling. "Een friet met sla en als drinken wat ijsthee." Bestel ik. "Dat nam je eerder ook altijd." Mijn vader lacht, ergens voelt het vertrouwt aan, maar ergens ook niet. "Doe mij maar een kogelbiefstuk met sla en aardappels." Bestelt mijn vader. Dit is heel raar.

We hebben het eten net op, mijn vader legt een creditcard neer. "Nou, dat was gezellig. Moeten we vaker doen!" Zegt hij. Het gesprek liep later wel gemakkelijk, we hebben over school gepraat enzo. Maar toch ergens heb ik liever geen tweede keer, maar ik knik maar gewoon.
"Doei Willemijn." "Dag." Ik stap op mijn fiets en rijd weg, dit was heel naar. Ik word gebeld door Mila, ik neem op.
"Hey! Hoe ging het?"
"Mweh, het was heel erg ongemakkelijk.."
"Gaan jullie later nog een keer ofzo?"
"Hij wil wel, ik heb maar geknikt, ik wil eigenlijk niet.."
"Komt vast wel goed Will, kun je vanavond afspreken?"
"Ja, is goed. Kan het bij jou? Ik heb namelijk iets raars meegemaakt voordat ik weg ging dus ik ontwijk mijn moeder liever."
"Kom anders nu maar."
"Is goed, ik kom er aan."
Ik keer om met mijn fiets, en ik fiets de andere kant op. In mijn ooghoeken zie ik mijn vader nog buiten bij het restaurant zitten. Hij houd me in de gaten, dus ik trap sneller.

"Hey!" Ik kom bij Mila binnen en ik geef haar een knuffel. "Wat voor raars heb je meegemaakt dat je je moeder wilt ontwijken dan?" Vraagt ze terwijl we naar haar kamer lopen. "Je weet wel, die nieuwe vriend van haar ofzo?" Mila knikt. "Daarmee lag ze vanochtend in bed.." Ik kijk ongemakkelijk. "Ahum.." Mila moet lachen. "Als ik mijn ouders zo zou zien zou het nooit meet van mijn netvlies komen.." Ik lach maar mee, maar wat ze zei, is waar bij mij.
Mijn mobiel trilt, ik kijk erop wat voor een berichtje ik heb.
Onbekend nummer: Morgen weer?
Ik: Morgen kan ik niet sorry..
Onbekend nummer: Overmorgen?
Ik: Ik kan de hele week niet..
Onbekend nummer: Jaja, je liegt dat je barst.

Ik leg mijn mobiel weg, ik heb een brok in mijn keel. Ik heb mijn eigen vader heel erg veel pijn gedaan zonet. "Is er iets?" Vraagt Mila. "Nee, het was mijn moeder, hoe laat ik thuis kwam." Ik kijk op mijn mobiel 00:15. "Ik denk dat ik maar eens moet gaan." Ik sta op en pak mijn mobiel. "Was gezellig!" Mila geeft me een knuffel en dan loop ik haar kamer uit, de trap af en dan naar buiten. Ik stap op mijn fiets. Het regent dus ik fiets harder dan normaal want ik haat regen. Bij de rotonde komt een bus langs gereden waar ik op wacht. Maar hij rijd niet verder en stopt voor mijn fiets..