Hayatımın Anlamı (KITAP OLDU'Hayatımın Öküzü')

YENİ OKUL/2.Bölüm

'Yukarı kat tamamen senin genç bayan' diye seslendi anneannem. .Anneannemin evi iki katlıydı ve her İzmir'e gelişimde o kat bana ait oluyordu.( Kocaman bir banyo ki insanı rahatlatan tek şey banyodur.) 'Sağ ol anneanne.' diye bağırdım. Çok seviyorum bu kadını. Odama girdim. Tüm yazlık elbiselerim zaten bu odadaydı. Kışlıkları da yerleştirdim. Odama şöyle bir baktım. Beyaz duvarlar ve deniz mavisi mobilyalar. Ha, anneannem mavi hastası olduğumu biliyordu. Her yer maviydi o yüzden. Duvardaki posterlerim sapasağlamdı. Aslında her yer posterdi. Ronaldo posteri:) Ah şey, evet tamam, bir kız olmama rağmen futbol sevgim fazlaydı. Olabilir, yani saygı duymak lazım. :) Her neyse aynada şöyle bir kendime baktım. Yorgundum. Beyaz tenime zıt koyu kumral ve ultra kıvırcık saçlarım bozulmuştu. Ve mavi lenslerim gözümü acıtıyordu. Hemen banyoya gittim ve maviden kahverengiye hızlı bir geçiş yaptım. İzmir'in sıcağına da doyum olmuyordu doğrusu. Telefonum açtım ve Dila'yı aradım.

'Alo indin mi uçaktan?' Bu kızı seviyordum.

'Evet, yeni indim evdeyim.'

Ve başladık saatlerce konuşmaya. Avea'yı zengin edip telefonu kapattığımda anneannem akşam yemeğine beni çağırıyordu. Öyle acıkmışım ki öküz gibi yedim. Anneannemi yanağına kocaman bir öpücük patlattıktan sonra bulaşığı hallettim. ' Ben yatıyorum.' diye bağırdım anneanneme ama o çoktan uyumuştu. Ben de odamın yolunu tuttum. Yarın büyük gündü. Yeni okul ve arkadaşlar. En kötüsü de gözlüklü iğrenç hocalar. Kendimi yatağa attım. Ve sonra uyumuşum. Alarmım 'Galatasaray Marşı' çalarken uyandım. Yeni üniformamı giydim. Vay canına, hiç de fena değildim. Aşağıya indim. Anneannem kahvaltı masasında beni bekliyordu. 'Büyük gün ha' dedi gözlüğünün üstünden bakarak. 'Ya ne büyük gün ama! Daha dışarı çıkmadan terledim'' anneannem kahkahayı patlattı. Neden bu kadar güldü anlamadım. Ve vakit geldi, Dila beni evinin önünden aldı. İlk söylediği şey 'Ne sıcak bir gün. Okulda pişmezsek iyi.' oldu.

'Sıcak ama olsun o lanet şehirden kurtuldum.'

'Fazla abartıyorsun Defne, İstanbul çok güzel bir yer. Yaşadıkların için şehri suçlama.''

'Haklısın.' dedim.

Haklıydı, hem de çok. Her neyse, şu an bunları düşünemem çünkü okul giriş yaptık. Dila da anlatmaya başladı.

' Sen bizim sınıftasın, 11-C. Bizim grup seni şimdiden  merak ediyor.'

'Bizim grup mu?' dedim. Ooo,  ben ve yeni bir grup. Şimdiden üç beş arkadaşım oldu. Aferin bana. ;)

'Çok fazla değiliz canım, beş kişi. Ama artık altı.' dedi ve kocaman sırıtarak bana göz kırptı. Dayanamadım ve Dila'ya sıkı sıkı sarıldım. Bir tanemdi o benim. Uzun uzun merdiven çıktıktan sonra sınıfa girdik.