Kayıp şehir çöküş

BÖLÜM 2 (03/01/2045)

Bugün bizim disari cikma günümüz. Garip geliyor değil mi?Biz burada haftada sadece 1 defa çıkabiliyoruz. Hatta sırayla çıkıyoruz. Maskeyle.

  Termik santralin yaydığı gaz yuzunden yüzümüzde maske olmasi gerekiyormuş. En fazla 15 dakika durabiliyorsun maskesiz.
   
   Fakat bazıları hiç çıkamıyor. Kimisi hasta psikolojik hastalıkları var. Ve sanirim duyduğuma göre onlari bi odaya koyuyorlarmiş. İnanın ne yaptıkları kimse bilmiyor.
   Bizim duyduğumuz bilgi bu kadar. Bu odaya kimse giremiyor. Bayan Angel ve Bay dc girebiliyor.
  He birde (ÇETE) var tabi...
      Kim olduğunu ne olduğunu kimse bilmiyor. En önemlisi de nerede olduğu.
   Bize sizden başka insan kalmadığı söylendiği halde bu (ÇETE) kimdi? Kafamı binlerce karınca kemirmeye başladı.
   Birden odaya arkadaşlarım girdi. Yerimde ziplamistim.
     — Hadi ama korktum . Diye bağırdım.
     — Tamam Amy sakin ol alt tarafı odaya girdik dedi. Jake
    Sadece başımı salladım. Haklı değildi. Ama bisey diyemedim.
       Size arkadaşlarımı ve kendimi tanımadım
  Adımı biliyorsunuz zaten. Ben yaklasik 1.70 boylarındayim. Saclarim omuzlarıma geliyor. Kumralım. Nedense böyle yazınca kendimi evlenme programında gibi hissettim. Herneyse. Bir konu hakkinda bütün detayları araştırmak için elimden gelini yaparım. Açıksözlüyumdur. Genelde pozitifimdir. Her ne kadar cok şey yasasamda gülümsemeyi unutmam.
   En yakin kiz arkadaşım Amanda: kızıl duz saçlı çilli dostum. Her zaman yanımda olmuştur. Fakat Amanda bana göre cok negatif biri. Ara da bir görürsünüz güldüğünü.
    John küçüklük dostum. 4 yasından beri arkadaşım. John uzun boylu kumral kahverengi gözlü. John ise olaylara bizden daha cok pozitif bakıyor onu bu yüzden seviyorum.
   Ve son olarak Jake:kahverengi saçlı mavi gözlü arkadaşım. 6 yildan beri aynı odada kalıyoruz.
Jake cesur, hatta kaçma planları yapıyor tam 6 yıldan beri.
    Herkese bundan bahsetmişti Jake. Hepimiz olumlu bakmıştık. Amanda hariç. Amanda 6 yıldan beri disari çıkmıyordu. Belki 1 defa olabilirdi.
   — öff çok acıktım nerde kaldı bu robotlar. Suan onlari bile yiyebilirim dedi. JOHN
  — Aynen abi yaaa. Bende acıktım. Dedi. Jake
   —Kizlar Siz acikmadiniz mi? Dedi Jake.
   —Hafif acıktım ya. Yada Dur ymm acıkmışım. Dedim
     Başını salladı. Yaklaşık 10. Dakika sonra robotlar odaya girdi. Ve yemekleri getirdi.
      Sanki 10 gün yemek yememisiz gibi yemeğe başladık.
      Yemekte pilav yanina ete benzer yuvarlak bisey ve salata vardi. Yemeği yedikten sonra tabildotlari robot almaya  geldi, gitti. Birden John üstündeki farklı tişört dikkatimi çekti.
    — Bu tişörtü nereden buldun. Dedim
    —Bay DC' den ödünç aldim.
    —Hadi ama o korkutucu Bay Dc sana tişört ödünç vermiş olamaz. Dedi Jake
   —Tamam çaldım dedi John. Suratında komik bi ifade vardi
   Hepimiz bir ağızdan gülmeye başladık. Bugün güzeldi. Ama tişört cok garibime gitmişti.
     Sanki icinde gizem varmis gibiydi...
          Yarim saat sonra kapıya robot geldi ve uyuma vakti diye bağırdı.
       Buradaki en nefret ettiğim şey zorla uyumak. Nefret ediyorum nefret.

           Pics: 4 arkadaş Jake John Amanda Amy. ❤️