Kayıp şehir çöküş

BÖLÜM 3 (04/01/2045)

Bugün kulağımıza gelen haberle irkildik. Santralde çözünen kimyasal atıklar dev ölümcül zehirli yaratıklar oluşmuştu.
  Aslinda bu beni fazla korkutmamıştı. Fakat Amanda'nın korktuğu yüzünden belli oluyordu. Jake birkaç gün önce planlarından bahsetmişti. Herkez uyuduktan sonra kacacaktık. Ama Amanda bu ölümcül yaratıkları duyduktan sonra gidebileceğini düşünüyorum. Öğle yemeği için robotları odada beklemeye başladık. Amandanin hala suratında korku vardı.
    Ben hala (ÇETE) 'yi düşünüyordum. Onlar kimdi? İnsan olabilirleymiydi? Bi yanım korkuyor, bi yanım gel kac çöz şu  gizemi diyordu. Kafamı yine karınca kemiriyordu. Bugün jake bize planlarını anlaticakti. Odada johnla. Amanda ile jake'i beklerken aniden bir ses kulağımı delip gecmis gibi hissetmemi sağladı. Bende john'a
   —john benim duyduğum sesi sende duydun mu?
   —Ahh Amy. Seni takıntılı kiz. Herşeyi kafana takmaktan vazgeç. Relaxx. Ayrıca ses falanda duymadım.
    —Haklısın ama korkuyorum işte. Her ne kadar kaçmak istesemde korkuyorum john.
    —Anlıyorum seni Amy ama yani fazla abartmadinmi güzelim.
Sadece başımı salladım. Birkaç dakika sonra Amanda ve jake odaya geldi. Odada bi masa vardı. Ama herkez masaya oturmadan önce, Amanda ağlamaklı;
  —ya aslında kaçmasak daha güzel. Burası güzel. Dışarda kim bilir ne tur canlılar vardır. Dedi
  Jake
   —Hey korktun mü sen yoksa? Hii
   —yani korkmak değilde....
     Korktuğu her halinden belliydi. Kekelemisti, ama kaçacağı kesindi.
   Herkez masanın etrafına dizildi. Masa kahverengi rengi olan uzun bi masaydi. Ten rengi taburelere oturduk ve plani konuşmaya başladık.
  John
   —Bu iş gerçekten tutarsa eger, belki ailemize ulaşabiliriz.ve bu gerçekten hepimiz için iyi olabilir. Dedi
    Bence de bu kaçma olayi güzeldi.
   Ama kacamassak eger bizi nelerin beklediğini bilmiyorum.
  Korkmuyorum değil aslında ama bunu yıllardır istiyordum. Ve kesin emindim. Yakalasalarda deneyeceğim.
    Acaba bizi neler bekliyor.......