De brug tussen jou en mij

De ontmoeting

Verslagen van somberheid en allerlei gedachten slenter ik over straat. Ik zie een bankje in de verte staan die nog niet bezet is. Ik ga op het bankje zitten en laat alle gebeurtenissen van de afgelopen periode als een film door mijn hoofd afspelen. Alles is in duigen gevallen. Ik doe even mijn ogen dicht om tot rust te komen. Meteen doemt het beeld van haar lach op. De rust kan ik nu wel vergeten. Wanneer ik mijn ogen weer open, lost het beeld op. Vanuit mijn ooghoeken zie ik twee kraaien die vechten om een stuk brood. Ik kijk om mij heen om te zien of er nog iemand de kraaien heeft opgemerkt. De kraaien lijken het leven van de mens te weerspiegelen. Het leven is vol hindernissen die overwonnen dienen te worden. Je dient te beschikken over een vechtersmentaliteit, wanneer je dat niet hebt ben je gedoemd te mislukken. Anderen zullen namelijk wel vechten en er met jouw prijs vandoor gaan. Ik laat mijn gedachten de vrije loop en verlaat het rustige plekje waar ik mijn gedachten wilde ordenen.

Thuis aangekomen, groet ik mijn moeder door haar een knuffel te geven. Ik heb mijn moeder altijd bewonderd om haar kracht, vrolijkheid en vriendelijkheid. Soms vraag ik mij af hoe zij het zolang met mijn vader uithield. Ondanks dat wij in hetzelfde huis leefden, heb ik met hem geen enkele band. Hij was ooit een element in de productie van een foetus, die later zou uitgroeien tot wie ik nu ben. Bij deze gedachte voel ik weer het verdriet opkomen.
Ik schenk mijn moeder een glimlach toe en loop naar mijn kamer.

Die nacht bleef ik lang woelen en draaien, hoe graag ik ook wilde slapen, het lukte maar niet. Na weer een mislukte poging ben ik opgestaan en achter mijn laptop gaan zitten. Ik begon wat te surfen op het web. Enkele minuten later kwam ik op een Marokkaanse website terecht. Toen ik de zoveelste topic langs was gegaan, viel mijn oog op een topic van een meisje. Dit topic ging over Marokkaanse islamitische homoseksuelen. Er was een volwassen discussie gaande over wat islam over dit onderwerp zegt en hoe de jongeren  ermee om gingen. Hoewel ik nooit mijn homoseksuele gevoelens uitte, besloot ik deze keer mijn verdriet te delen.

Algauw werd ik ondergesneeuwd met privé berichten, iets waar ik niet op berekend was. Zo leerde ik dat veel jongens en meisjes te kampen hadden met 'verboden gevoelens'. Ik kwam in contact met Lina. Een halfbloedje, die erg nationalistisch is en bovendien bloedmooi. Het klikte supersnel en ik vertrouwde Lina. Binnen korte tijd stond er een 'date' gepland, die een bijzondere wending kreeg. Ik kreeg hetgeen waar ik niet naar op zoek was, een relatie met een vrouw. Het hart heeft soms een eigen wil, en in mijn leven zal dat herhaaldelijk blijken. Als een zombie ging ik in met wat mijn hart mij ingaf. De relatie was van korte duur, maar vriendschappelijk ging het prima tussen mij en Lina. Onze vriendschap werd hecht en wij vertrouwden elkaar alles toe.

Na onze breuk is Lina een nieuwe relatie begonnen. Ik heb haar nieuwe vriendin weleens gesproken op MSN in groepsgesprekken waar Lina ook in zat. Het eerste gesprek was een telefonisch driegesprek. Ik werd gebeld door Lina. 'Ik heb Laila aan de andere kant van de lijn, mag ik je erbij zetten?', vroeg zij. 'Ja hoor', antwoordde ik. 'Hey Laila, we zijn nu met z'n drieën', zei Lina. 'Hallo Laila', zei ik. 'Hallo Dalila', zei Laila. Haar stem was zacht, een streling voor het oor. Ik genoot van elk woord dat ze uitbracht. Het gesprek was gezellig. We wilden het gesprek afronden toen Lina opeens Laila vroeg om een kus door de telefoon. 'Dat kan toch niet liefje, dit is geen privégesprek', zei Laila. 'Dalila vindt het niet erg', antwoordde Lina. 'Je gaat je gang maar', antwoordde ik. Ik hoorde hoe Laila de kus gaf. 'De helft van die kus is voor mij, dat begrijp je toch wel, hè?', zei ik lachend. Laila schoot in de lach. We rondden het gesprek af en hingen op.

Een paar dagen later kreeg ik een telefoontje van Lina en nodigde zij mij uit haar Laila te ontmoeten. Hoewel ik tegenstribbelde, omdat het nogal onverwachts kwam, ben ik erin meegegaan.

Aangekomen op de plek waar wij afgesproken hadden zag ik mensen druk hun dagelijkse bezigheden vervolgen. Lina en Laila liepen mijn kant op. Ik liep hen tegemoet, groette Lina en stak mijn hand uit om mijzelf voor te stellen aan Laila. 'Gewoon een hand?' zei ik. Laila lachte en ik gaf haar de gebruikelijke 4 Marokkaanse zoenen, terwijl ik haar hand nog vast had. Ik nam Laila van top tot teen in mij op. Ik bestudeerde elke detail aan haar en van haar. Ik werd onhandig en ik kon niet meer vloeiend spreken. Mijn hart klopte sneller en hoewel ik aanwezig was voelde ik mij afwezig. Ik begreep niet waar al mijn onhandigheid ineens vandaan kwam. 'Zullen we dan maar', zei Laila met een brede glimlach. Wij liepen met z'n drieën door de stad. Zij wilden graag naar de Zara. Lina was bij binnenkomst van de Zara niet meer te zien. Ik bleef alleen achter met Laila die naar een paar leuke tunieken keek. Ik stapte steeds verder bij haar vandaan, omdat ik bang was dat zij zou voelen hoe aangetrokken ik mij tot haar voelde. Toen zij mij even uit het oog verloor zag ik hoe zij met haar ogen op zoek ging naar mij. 'Ik bijt niet hoor', zei zij. Ik keek haar glimlachend aan. 'Geef ik je het gevoel dat ik dat vind dan?', vroeg ik. 'Wel als je zo ver bij mij vandaan staat', zei zij. Ik stapte weer haar richting op. Ik heb niks meer gezegd en zij ook niet. Lina voegde zich weer bij ons. 'Zullen wij gaan', zei Laila. 'Is goed', antwoordde Lina. 'Dan ga ik ook', zei ik. 'Ik kan je thuis afzetten', zei Laila. 'Dat hoeft niet, ik ga wel met de tram', antwoordde ik. 'Kom gewoon mee, ik zet je gewoon thuis af', zei Laila. 'Dat is echt lief van je, maar ik ga zelf naar huis', antwoordde ik. 'Ik zet je af. Geen woord meer', antwoordde Laila. We liepen gezamenlijk naar haar auto die geparkeerd stond in een garage. Wij stapten in en zij reed op mijn instructies richting mijn huis. They Don't Really Care About Us van Michael Jackson galmde door de speakers. Toevallig was dit mijn lievelingsnummer. 'Hou je hiervan?', hoorde ik Laila zeggen. 'Heb je het tegen mij', antwoordde ik. 'Ja', antwoordde zij. 'Toevallig is dit mijn favoriete nummer van Michael en ben ik een Michael-fan', antwoordde ik. Zij zette vervolgens een Marokkaans liedje op. 'Ken je deze?', vroeg zij. 'Ja, deze ken ik. Dit is ook een leuk nummer', antwoordde ik. 'Mijn vader heeft deze recent gekocht, ik heb niks met Marokkaanse muziek, je mag hem zometeen meenemen', zei zij. 'Dat is echt aardig van je, maar dat hoeft echt niet', antwoordde ik. 'Als je hem leuk vind mag je hem meenemen', antwoordde zij. We waren aangekomen in mijn straat. Ik wist niet hoe snel ik uit moest stappen. De gehele rit klopte mijn hart in mijn keel. Zij is adembenemend. 'Bedankt voor het brengen en een fijne avond', zei ik. Ik stapte uit en gooide de deur dicht voordat zij iets kon zeggen.