Lea's POV
Waking up again in this bed makes my life incomplete my husband yes, my husband I do miss him. It's been 10 yrs na rin pala since he left me without a reason and it's breaking my heart until now. I don't want to forget him because I do still loved him. He is my husband the father of our future child the one who help me with anything. So much dreams I wanna share with him but I think it's just only on my imaginary. So sad, I know.
Then later on naligo na ako and do my daily routine kasi may pasok pako sa work. Oh wait di pa pala ako nag papa kilala sa inyo. Ako nga pala si Lea Salonga- Muhlach. I'm just a simple person I'm working in my husband company but I'm not the one who handle it because I want to be employed lang talaga kasi wala naman akong alam sa pag papatakbo ng company.
Fast forward ...
"LEAAAAA!!!!" - Vice
"Oh bakit?! Kita mo naman sigurong nag t'trabaho ako dito diba tapos sigaw ka dyan ng sigaw para kang baliw! "
" Chill lang yung puso mo ikaw naman kasi ang seryoso mo masyado hahaha" - Vice
" Sige tumawa ka pa tignan lang natin kung sino mapapagalitan. "Bleh."
"Hehehe joke lang beshy. Love you mwah. " - Vice
"Mag trabaho ka na nga lang
kung ayaw mong isumbong kita"
"Hays sungit mo talaga beshy. Sige na nga mamaya na lang tayo mag chikahan." - Vice
Hay nako ang sakit talaga sa ulo ng bakla na yun. Ang aga aga sinisigaw ang pangalan ko buti nalang ako pa mag isa dito sa department namin. Pero mahal ko yung bakla ng yun kahit papaano.
Sa sobrang busy ko kakatotok sa mga pinag gagawa ko diko namalayan na uwian na pala kung hindi pa ako tumingin sa orasan. Pag ka tapos king mag ayos sa mga gamit sa desk ko tinext ko na si Vice na mauuna na akong umuwi sa kanya kasi mag o'over time na naman siya. Ang sipag diba haha.
" Hays salamat natapos na rin lahat ng trabaho ko" bulalas ko nang mapatingin ako sa phone ko kasi may nag text pero unregistered number namin ito kaya binasa ko pa rin...
0958556****
Meet me in the coffee shop * insert the name of the coffee shop *
Nag dadawang isip pa ako baka naman na wrong send lang pero iba pakiramdam ko eh. I feel something na dapat kailangan kong puntahan tong nag txt sa akin so nag mamadali na ako .
Fast forward...
* at coffee shop •
Umupo ako sa bakanting upuan buti nalang talaga na ako ang naka una kasi last na tong upuan nato na available. Masarap siguro ang kape dito kasi marami ang pumupunta. Napatigil ako sa ginagawa ko ng may nagsalita sa likod ko...
" hey miss naka reserve na yang table na yan for me" someone said at my back pero grabe na yung kaba ko I know this voice! It's him! Di ako pwedeng magkamali it's my husband's voice! Then I turn around di makapaniwala sa nakita ko...
Hi guys!!! Hahaha. Bitin ba? Don't worry di kayo mabibitin sa next chapter. Just please vote and comment please. Thank you. Mwah
