Hoofdstuk 1

300 31 10
                                    

"Scheve tosti-ijzer."

"Mislukte zebra."

"Gefrituurde baviaan."

"Blinde aubergien."

"Vieze neustrimmer."

"Lompe stoeptegel."

"Irritan-"

"Oke, nu is het genoeg!" onderbreekt mijn moeder mij en Adam, mijn irritante tweeling. Iets waar ik dus totaal niet trots op ben. "We zijn nog geen 2 minuten onderweg en jullie schelden elkaar al uit!" Mijn moeder kijkt ons boos aan via de achteruitkijkspiegel.

"Maar mam, zeg nou zelf. Wie kan er nou normaal doen tegen... dat?" zeg ik terwijl ik minnachtende gebaren richting Adam maak. Zijn wenkbrauwen schieten omhoog. "Wat zei je?"

"Je hebt me wel gehoord, kan je niet tegen de waarheid lief broertje?" zeg ik met een grijns.

"Ten eerste; ik ben je broertje niet maar je broer. Je weet wel die geweldige, knappe jongen, waar elk meisje een moord voor zou plegen."

Dat ik hem nog laat uitpraten.

"Die jongen is 5 minuten eerder geboren, daardoor 5 minuten ouder en dus automatisch jou broer."

Hij neemt een hap adem en gaat dan weer veder.

"Ten tweede; Dat is de waarheid niet." zegt hij simpel.

"Dat is het wel." zeg ik. "Niettes" "Welles." "Niettes." "Welles." "Niettes." "Welles." "Niet-"

"Ik gooi jullie uit de auto als jullie nu niet ophouden!"

Meteen houden we onze monden. Als mijn moeder met iets dreigt... Laten we zeggen dat ze niet bang is om het dan ook echt te doen.

Maar... ik zou het risico kunnen nemen... Ja, het is het waard.

Er komt een sneaky grijns op mijn gezicht. Dit gaat leuk worden.

"Welles." fluister ik zacht, maar hard genoeg dat Adam het kan horen. "Niettes!"

"Adam Astrod, wat heb ik net gezegd?!"

"M-maar-" stamelt Adam

"Nee, niks te maren! Nog 1 klein geluidje, al zeg je dat je moet plassen het kan me niks schelen, ik gooi je uit de auto!"

Ik kijk Adam grijnzend aan en steek mijn tong uit als mijn moeder niet kijkt. Ik krijg de Ik-pak-je-terug-blik naar me toegeworpen.

Nou veel succes er mee.

Waiting For Superman (Tijdelijk onhold)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu