"The impossible"

Κεφάλαιο 1ο:

Μαμα: Ελληηηη.... ΕΛΛΗΗΗΗ (φωναζε σαν να μην υπαρχει αυριο)
Ελλη: Ελα ρε μαμα, τι θες; (απαντησα αποτομα)
Μαμα: Κατεβα λιγο κατω, θελω να συζητησουμε κατι με τον πατερα σου
Ελλη: Πω καλα, κατεβαινω σε 2

Βγαζω τα ακουστικα αποτομα απο τα αφτια μου και πεταω το κινητο στο κρεβατι, κατεβαινω γρηγορα τις σκαλες σκεπτομενη τι θελουν να συζητησουν μαζι μου τετοια ωρα

Ελλη: Ελα, τι θελετε να συζητησουμε;
Μπαμπας: Κατσε κατω Ελλη
Ελλη: Καθησα, πειτε τωρα
Μαμα: Λοιπον αγαπη μου (με το αγαπη μου κατλαβα οτι ειναι αρκετα σοβαρο αυτο που θελουν να μου πουν) εισαι 17 σωστα;
Ελλη: Σωστα (απαντησα στριφογυριζοντας τα ματια μου)
Μαμα: Σε δυο χρονακια τελειωνεις το λυκειο σωστα;
Ελλη: Τελειωνε ρε μαμα και μπες στο ψητο (της ειπα αποτομα)
Μπαμπα: Η μητερα σου και εγω προσπαθουμε να σου πουμε κατι σοβαρο και θελουμε την κατανοηση σου
Ελλη: Λοιπον την εχετε, μπρος, πειτε
Μαμα: Ο πατερας σου πηρα μεταθεση (ειπα αποτομα και εκλεισε τα ματια της για να μην δει αντιδραση στο προσωπο μου)
Ελλη: Μαλιστα (ειπα ψυχραιμη)
Μπαμπας: Αυτο εχεις να πεις;
Ελλη: Τι αλλο θες να πω; Ξερω οτι δεν θα παμε καπου μακρια το πολυ 6 ωρες μακρια θα ειναι οποτε δεν με απασχολει (και ετοιμαζομαι να φυγω απο το σαλονι αλλα με τραβαει απο τον καρπο ο πατερας μου)
Μπαμπας: Ελλη μου, κατσε κατω δεν ειναι ετσι τα πραγματα
Ελλη: Τι εννοεις δεν ειναι ετσι τα πραγματα; Που μας εστειλαν αυτην την φορα; *Α επισης να προσθεσω οτι καθε πεντε χρονια περνουμε μεταθεση οποτε το εχω συνηθισει*
Μαμα: Ελλη δεν ειναι οπως τις αλλες μεταθεσεις, ειναι καπου σχετικα μακρια
Ελλη: Τι εννοεις μακρια; Θα μου πειτε επιτελους που;
Μπαμπας: Επειδη δεν εισαι μωρο πλεον και δεν θελω να στο γυροφερνω, θα σου πω
Ελλη: Πες
Μαμα+Μπαμπας: Κορεα

Εκεινη την στιγμη κοκκαλωσα, αποκλειεται να ειπαν Κορεα σαφως και ακουσα λαθως, αποκλειεται να μας πανε στην αλλη ακρη της γης, α-πο-κλει-ε-ται.

Ελλη: Ελα κοφτε την πλακα, πειτε τωρα που θα παμε
Μαμα: Αγαπη μου δεν κανουμε πλακα, σε τρεις μερες φευγουμε για Κορεα, συγνωμη.
Ελλη: Καλα ρε μαμα πατε καλα; Που κολλαμε εμεις στην Κορεα ρε μαμα; Γιατι μας στελνουν στην αλλη ακρη της γης; Εγω πως θα το πω στα κοριτσια, Πως θα τους πω οτι φευγω για 5 χρονια σε μια χωρα που ειναι μερες μακρια αποδω
Μπαμπα: Συγνωμη αγαπη μου, δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως

Ετσι πεταω με δυναμη το μαξιλαρι το οποιο κρατουσα προηγουμενος στο πατωμα και τρεχω με φορα πανω στο δωματιο, κοπαναω την πορτα του δωματιου μου και πεφτω στο κρεβατι με δυναμη και αρχισα να κλαιω. Εκατομμυρια σκεψεις περασαν απο υο μυαλο μου, μια απο αυτες ηταν το επρεπε να ενημερωσω αμεσα τα κοριτσια και ετσι εκανα.