HERMONIE GRANGER;
Adımlarımı hızlandırarak Draco'ya yetişmeye çalıştım ve sonra arkasından seslendim.
"Malfoy!"
DRACO MALFOY;
Arkamdan biri bana seslenmişti biraz durdum ve sonra arkama döndüm.
"Bana mı seslendin Granger?"
"Bir dakikalığına gıcıklığını bırakıp yanıma gelir misin?"
HERMONIE GRANGER;
Tanrım bana neler oluyor? Daha demin en yakın arkadaşımın düşmanın ölüm yiyenin çocuğuna seslenmiştim. Ve o da buraya doğru geliyordu.
"Efendim,Granger?"
"Mutsuz gözüküyorsun"
"Mutlu gözüktüğüm an mı vardıda merak ettin?"
"Tabiki de mutlu olduğun an yok ama çok mutsuz gözüküyorsun"
"Nedeni sensin,Granger"
"Anlamadım?"
"Nedeni diyorum sensin diyorum"
İşte şimdi anlamıştım hislerim karşılıksız değildi.
DRACO MALFOY;
Tanrım inanamıyorum ben daha demin Hermione Jean Granger'a dolaylı yoldan seni seviyorum demiştim.
Şaşkınlıkla Hemione'a doğru bakarken birden bana birinin sarıldığını hissetmiştim. Üstelik kıvırcık kahverengi saçları vardı. Yoksa bu Hermione Granger mıydı?
"Seni seviyorum,Granger"
HERMIONE GRANGER;
"Seni seviyorum,Malfoy"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dramione|Impossible
Fanfic'Senle o gün ilk defa göz göze gelmiştik Granger,Gryffindor masasına doğru giderken bana bakmıştın ardında Ron ve Harry ile konuşmaya başladın.Çoğu zaman keşke ya Ron yada Harry olsaydımda senle konuşabilseydim.' 'Seni ilk gördüğümde senden etkilenm...
