Smile for Me, Please ♥

19: Betrothal and Betrayal

19: Betrothal and Betrayal

After three days, inilabas na si Kayle sa hospital. Since Monday ngayon, expected na papasok siya at si Mhyrmo. Hindi ko pa sila nakikita simula nong sinabi ko ‘yong tungkol kay Kayle. Malamang na magagalit ‘yon sa’kin pero hindi naman ako nagsisisi na sinabi ko. Alam kong sincere siya. Hindi ko lang iniexpect ang takbo ng utak niya.

*Flashback

“I didn’t forget. You said it all started on October 25, 2011. I guess me and Elizabeth started knowing each other because of that.”

Huh?

“Anong ibig mong sabihin?”

“You remember our first meeting at the canteen?”

Right on cue, nagblush agad siya. Mhyrmo is Mhyrmo after all. Kahit maging maangas siya, mahiyain pa rin sa babae. Napangiti ako.

“Of course.”

“Before that, nagpunta muna ako sa library. I was looking for a book, a Physics book in particular. Then I found this book. I should have noticed that there’s no call number on it. When I opened it there was a note, a Shakespearean quote.  The next thing I know, I was on the floor and this girl was trying to break my arm.”

“And this girl is Kyle.”

Tumango siya habang nakangiti. Interesting.

“Sa kanya siguro ‘yon. Sentimental ‘yon at korni. Lahat na lang ng bagay kaya niyang ikonek sa isa’t isa. Kahit Law of Physics pa ‘yan kapag natripan niya makokonek niya. Pagkatapos kapag nakita or nalaman naman ng iba grabe kung makapagreact.”

Napatigil ako nang tumawa si Mhyrmo.

“Bakit?”

“Ehem. Wala. Sorry. Please continue.”

"Sabi ng magulang ko baby pa lang kami, months old, click na raw kami ni Kayle. Hindi raw nila makakalimutan ‘nong umiyak si Kayle ar itabi ako sa kanya tumigil raw ito tapos parang hinawakan niya ‘yong kamay ko and then nagsmile. Nagsmile din daw ako ‘non. Since then lagi na raw kaming pinagsasama. Naging overprotective din daw ako sa kanya. Naiinis daw ako kapag may ibang tao na humahawak sa kanya.”

Kinikillig ako sa pagkukwento ko. Ewan ko ba nagpaflood ‘yong memories sa utak ko pero syempre kailangan ko ‘tong paikliin.

“You’re so fond of her.”

Nakatitig siya sakin. ‘Yong titig niya ang lambing. Na para bang nararamdam niya ‘yong nararamdaman ko ‘nong time na ‘yon at para bang nakikita niya.

“Continue.”

“Bossy. To make the story short. I became her knight in shining armor. Kahit babae ako. Hindi siya weak. Marunong nga siyang magtaekwondo, at aikido e.Gusto ko lang talaga siyang protektahan. Obsessed siguro ako sa kanya. Hahaha. And then hindi ko inexpect na mangyayari ‘yon.”

Bumilis ang tibok ng puso ko. Ayaw ko na sanang maalala pero how can I forget. It’s about her.

“Pumunta ako sa bahay nila. Wala ang mga magulang niya. Nasa work. Dirediretso ako sa kwarto niya. Lagi namang ganon. Feel at home ako eh. I found her lying on her bed. She’s sleeping. Her face is so peaceful. Hindi ko sana mapapansin na may problema siya if it wasn’t for the bruises on her wrist. Nagpanic ako. Ginsing ko siya. Tinanong ko siya kung san nanggaling ‘yon. Sa fiancé daw niya. Nagulat ako syempre. Umuwi lang ako ng bahay para matulog nagkaroon agad siya ng fiancé. Okay lang daw sa kaniya basta raw para sa magulang niya gagawin niya. Nakakainis sobrang bait niya. Black belter na siya sa taekwondo bakit hindi niya manlang ipinagtanggol ang sarili niya. Tinanong ko kung bakit nagkaroon agad siya ng fiancé eh nasa grade school pa lang kami. Kung alam ba ng magulang niya ang nangyari. Ngiti lang ang isinagot niya sakin.”