Chapter 2
Shey POV
Naka- pasok na ako sa loob at iyak parin ng iyak until sa kumalma na ako at nakaramdam ng pag kahiya paano ba naman kasi kung maka- hagulhol parang nasa bahay ako at wala ng bukas pa .
Hanggang sa naalala ko na may nabangga pala akong lalaki , hindi man lang ako naka-hingi sakanya ng "sorry".
Bigla ko nanaman tuloy siya naalala "ang first date namin dalawa". Tas sobrang saya namin dalawa habang hinihintay ang pag-lubong ng araw .
Hindi ko nga napansin na may tumutulo na palang luha sa mga mata ko "tears of joys" kung tawagin.
Pero agad niyang pinunasan ang mga luha na iyon at onti onting lumapit sakin sabay seryosong sabi na "Ang babaeng tulad mo ay dapat pinaiiyak yan sa kakatawa, hindi sa dahil nasasaktan ka."
Akala ko hindi niya ako magagawang saktan tulad ng nararamdaman ko ngayon pero mali ako at naniwala naman ako , siya din pala ang taong mag-papaiyak at mananakit sakin ng sobra .
Ganun ba talagah kahirap ang lahat ? Siya kasi ang " 1st love ko halos lahat ng 1st ay sakanya ko naranasan like kiss, holding hands, date".
Kaya siguro napakahirap talaga kalimutan nalang sa isang iglap ang lahat .
