Groen maar giftig

Hoofdstuk 2

We schrokken allemaal heel erg en niemand durfde te gaan kijken wat het was. James was de eerste die wat durfde te zeggen ''Misschien zijn het je ouders die grappig proberen te zijn''? Maar niemand geloofde dat dat zouden ze namelijk nooit doen. Langzaam schudde ik mijn hoofd ''Ik denk dat het wat anders is.'' Langzaam liep Lexie naar de achterdeur. Ze leek helemaal gehypnotiseerd door iets wat er buiten was. Pas toen ik haar bij haar arm vast pakte keek ze weer om en vroeg '' Waarom kijken jullie me zo raar aan?'' Omdat niemand wat zei antwoordde Leon maar ''je leek net wel gehypnotiseerd door iets buiten. '' Een beetje verbaast door zijn antwoord ging ze op een stoel zitten.

Nadat een tijdje stil was gebleven zei ik maar '' Het was vast niks laten maar gewoon gaan slapen.'' iedereen stemde daarmee in en we liepen naar boven.

De volgende dag

We schrokken wakker toen er tegen het raam getikt werd. Toen we naar het raam keken leek het alleen maar een vogeltje te zijn die tegen het raam tikte. We haalde opgelucht adem alsof we verwacht hadden dat er een of ander raar monster daar zou zitten.

Toen we net allemaal aangekleed waren hoorden we mijn moeder roepen dat het ontbijt klaar was. We renden naar beneden, want als mijn vrienden bleven kregen we pannenkoeken. Daarom kwamen ze ook zo graag hier.

Toen we klaar waren met ontbijten gingen we buiten op het gras zitten en zaten we gezellig te kletsen tot we weer hetzelfde geluid weer hoorden. ''Ik wist wel dat ik het niet gedroomd had.'' schreeuwde Jade terwijl ze opsprong en richting het geluid begon te lopen. Fenna ging staan en zei tegen Jade '' Ik zou als ik jou was niet op het geluid afgaan het klinkt super gevaarlijk. Misschien wonen er toch monster in dat stomme bos!''