When the Sea is Calm

Ang Ingay ni Heart: Notice me Senpai

It never crossed my mind that someday I would start seeing you differently. I thought that i would never like you, but surprisingly I am starting to.

Ang sakit palang ma realize na  unti-unti ka nang mawawala dahil grumaduate ka na. You're that special someone whom I've never thought I would fall in love with.

Ang pakla pala ng lasa noong mga salitang kinain ko dahil akala ko hindi hindi kita magugustuhan.

Its been a year and a half already and the confused feelings I have for you is now clear. I really have fallen.

Ang sakit everytime na titingnan mo ako kasi alam ko na you will never see me more than just a "Barkada".

Kasalanan ko ba na palagi siyang nandoon sa lugar na nagkataong nanduon din ako? Na palagi kaming magkakasama? Na isa siya sa mga piling kaibigan na mayroon ako?

What did I see in him? akala ko "kuya" lang talaga. Pero iba na eh, wala na yatang araw na hindi ko siya naiisip.

Is this what falling inlove feels like? To be honest its weird. Ang daming emotions na lumalabas, hindi ko na ma-categorize. But few things do standout, it feels so humbling to be in love. I feel happy and giddy every time I think about him, and sometimes its depressing, especially when you know that someday you might loose him or stop talking to him.

Nakakatakot pala. Feeling ko nagsisinungaling ako sa kanya. Nakakapagod din magtimpi dahil kung hindi, baka every free time ko gugustuhin kong sumama sa kanya at makipagdaldalan all day o kaya kahit anong kailangan niya baka pagbigyan ko. Feeling ko rin may kung anong weird words ang lalabas sa akin, yun bang...

"Good na morning ko kasi nakita na kita"

"Smile ka nga, para naman okay na ako ulit"

"pwede wa kang umalis? mamimiss kita"

"pahawak nga ng kamay mi para ma feel kong totoo ka at hindi ako nangangarap"

"Hindi ka pogi. Pero ikaw ang mahal ko kaya okay lang."

(note the exagiration. Hindi ako ganya ka korny)

letse! ang korny talaga pero totoo ang hirap pigilan. Parang kusa mong gugustuhin. Tapos papano pala kung malaman niya? Edi awkward na? Hindi ka na niya papansinin? Iiwasan?

Nakakalungot rin. Kasi araw-araw alam mong nababawasan yung time na magkasama kayo, kasi isang araw aalis na siya. Iba na ang mundong gagalawan niya at maiiwan ka. Tapos yung mamahalin mo na lang siya sa malayo kasi alam mo na mas mawawala siya sayo kung ipapahiwatig mo yung nararamdaman mo.

Ang hirap ma in love sayo. Hindi ko sasabihin pangalan mo. Takot nga kasi ako di ba. Itago na lang natin siya sa initials na FPP (whole name niya yan) kahit ano naman kasing gawin ko, hindi mo ako mapapansin. Kahit ata nasa harapan mo na ako, lalagpasan mo lang ako. Hindi naman kasi ako part ng super close friends mo. Pero hindi ako stalker ha! Magkaibigan naman tayo pero hangang doon lang.

Eto ang isa sa mga cases ng torpeng pag-ibig. Yung barkada na lang over the possibility of something more. Iiwasan mo yung risk kasi masaya ka naman sa "friendzone". yung pwede nang pagtiyagaan kaysa sa wala tayong connection.

Para sa mga babae na katulad ko or kahit sino na ganyan ang estado ng puso, nakakapagod alam ko. pero nagmahal tayo eh, let's just hope na maovercome mo yang takot mo at makapagtapat ka or ma express mo man lang yang feelings mo :)