Si Crush at Ako

Chapter 2: I can't help myself.

A/N: Eto naman po ako at nag-eencode as usual ng chapter 2 po.

Bakit ngayon lang ang chapter 2 ng Si Crush at Ako kasi po ano… basta sa akin na lang po yun. Hihi. Sana maintindihan nyo na may storya ang bawat kwento na sinusulat ng mga writer.

Take note of this Pilitin intindihin ang kwento para malaman ang tunay na sekreto ng istoryang eto. Kung alam nyo na ang sekreto sabihin nyo sa akin para masabi ko sainyo kung tama ba o mali.

Chapter 2: I can’t help myself.

Nasabi ko sainyo na sya lamang ang Alexander the great ng buhay KO pero sa tingin ko ngayon parang hindi na sya great sa buhay ko. At lalong lalo na hindi ko na sya ASAWA. Alam nyo ba kung bakit?? Kasi sakit  na sakit na ako, parang hindi ko na kaya.

Kung sa una natakot ako na magtanong sa kanya kung ‘ano ba talaga ako sa kanya?’ ngayon natanong ko na sya.

FlashBack

Semester AL break ngayon. Hindi mapakali ang aking isipan dahil masyado akong nag-iisip sa aking magaling na ASAWA.May bagay kasi kaming ginawa pero kami lang ang nakakaalam pero kung may nakakaalam nun mga mangilan – ngilan lamang. Siguro kayo alam nyo na kung ano ang tinutukoy ko.

Habang tumatakbo ang oras hindi ko talaga alam kung ano ang gagawin ko. Itatanong ko ba para matapos na ang aking pag-iisip o wag na lang.

Dahil sa pinapatay na ako ng aking curiosity.

Sige na nga itetext ko na. Inhale. Exhale.

“Nhoi, I can ask you something??” I typed in my phone. I felt nervous. Inhale, exhale ulit then I pressed the send button.

Seriously I’m freaking nervous here of what he will reply to me.

“Ano yun, nhe??”he replied.

‘Ano ba talaga ako sa’yo??’ I typed. My fingers is trembling I don’t know If I will send this text message. Natatakot ako, kinakabahan.

Kaya naisipan ko na i-delete na lamang ang tinype ko. And I changed it into “Mamaya na lang. This is a serious matter.” Then I pressed the send button.

When the night comes, I texted to him the question that makes me bothered about.

“Ano ako sa’yo nhoi?”

I turned off my phone right after I send the text message and put it to my drawer and locked.

Kinakabahan ako na natatakot sa maaari nyang i-reply pero kailangan harapin kung ano man ang reply nya kasi yun ang katotohanan.

Kinuha ko ang cellphone ko mula sa drawer at binuksan eto. And automatically flashes to me1 unread message.

Nagdadalawang isip ako kung bubuksan ko eto o hindi. Kung hindi ko ‘to bubuksan hindi masasagot ang tanong sa aking isipan. I press the open button and immediately close my eyes. Baliw ba?? Kasi natatakot ako. Alam nyo naman I’m fresh from the heartbreak. Kaya alam ko kung gaanu kasaklap ang manyayari ngayong gabi. Before I open the message I take several inhale and exhale. Hindi ko rin maikubli na bumibilis ang pag-tibok ng puso ko, any moment sasabog eto.

1, 2, 3, open.

Sabay sabay natin basahin.

“Nhe, alam mo naman na mag-kaibigan tayo. Pero iba kasi ang nasa isip ko.”

At ayon ang kinabagsak ng luha ko at tinapon ko ang cellphone ko sa kama. Alam nyo ba kung ano ang raramdaman ko?? Siguro ramdam nyo naman ata ako ngayon.