Finding Alistair

Chapter 5

Autumn's POV

Yehey! Patay na siya i mean patay na ang nilalabanan ko bwahahaha. Its been 3 weeks since nagstart ang klase. Same routine lang araw-araw punta sa school atsaka pag lunch iniiwan ako ni Princess sasama siya sa kanyang boyfriend pag tapos na ang klase syempre uuwi ako at pagkatapos kumain laro kila Aling Bebang but ofcourse hindi ko pinababayaan ang studies ko pagkatapos kung maglaro ay mag-aaral na ako.

"Alis na po ako Aling Bebang."

"Sige Autumn.Pero may sasabihin ako hindi naman sa ayaw ko na andito ka at hindi naman sa hindi ko gusto ng customer para sa akin parang alanganin para sa iyo kasi how many years kanang naglalaro dito parang mas ok pag bumili kayo ng sarili mong computer kasi pag ganun mas makakatipid ka kasi kumbaga parang unlimited and playing experience mo."

Napaisip naman ako sa sinuggest ni Aling Bebang pero may narealize naman ako.

"Gustuhin ko man po ngunit hindi naman sapat yung sinusweldo ni papang yung sweldo niya sapat lang sa breakfast, lunch at dinner. At mga school stuffs ko" napabuntong hininga naman ako " kaya hindi pwede. Sige alis na po ako."

Nakarating na ako sa aming bahay. At sinalubong ako ng aking mga magulang.

"Welcome home anak." sabay silang dalawa niyan.

"Hi papang at mamang!"

Pumasok na kami sa loob at kumain na ng dinner.

"Anak kamusta school mo?" tanong ni mamang habang kumakain ng kanin na may ampalaya na ulam.

"Ok lang naman po. Atsaka may summative test kami this coming friday " sagot ko habang tinitingnan silang kumain.

"Ok, kung maperfect ka may regalo ka sakin." sabi ni papang at ang lapad pa ng ngiti niya.

"Talaga! " first time in history to kasi kapag maganda grades ko hug at kisses lang ang aking prize pero masaya ako kasi I feel loved. *chus*

Kaya pagkatapos kung kumain ay nag-aral ako . At ang bilis ng panahon at hindi ko namalayang friday na pala! :)

Confident ako ng mga 93.0% umupo na ako sa aking designated seat at naghanda na sa test. Tiningnan ko si Princess parang ordinary day lang to sa kanya. Tiningnan ko ang buong klase. Ok, ako lang ba ang naprepressure kasi yung mga kaklase ko parang wala lang ngunit ako tambak ang mga libro.

Dumating ang proctor namin at nag ring na ang bell na nag-indicate na pwede nang magsimula.

Grabe ang concentration ko iniintindi ko ang mga numbers.

Hanggang nag ring na ulit natapos ko naman lahat kaya masaya ako.

Kinabukasan ibinalik na ng aming teacher ang aming testpaper.

Tinawag na ang pangalan ko. Pagbalik ko sa seat ko ipinikit ko ang mga mata ko nagpapanalangin na sana nagbunga ng bonggang-bongga ang pinag-aralan ko.

50/50... 50/50..... 50/50.....

Last nalang sana..sana..

48/50. Owhkie. awh owhkie lang to.

Umuwi ako sa amin at sinalubong ako ng parents ko.

"Kumusta ang test mo?" tanong ni mamang.

"Sorry mamang 2 mistakes ako."

"Ok lang anak" at hinimas ni mamang ang aking likod to comfort me.

Kararating pa lang ni papang.

"May surprisa ako sa iyo anak!" at pumasok yung mga lalaki dala-dala ang computer!

"Pero... pero..." naspeechless tuloy ako.