The Anonymous Voice

Chapter Fifteen

Chapter Fifteen

Danielle Alice Piper

"May kapatid ka ba na na nangangalang Marcus Orpheus Ackerman?"  

Napatigil si Hunter sa kanyang ginagawa at tumingin ito sa akin, napatulala habang hawak niya ang bola. So, meron nga? Tiningnan ko asiya ng seryoso habang hinihintay ang kanyang sagot. Ngumiti ito at bumalik sa kanyang paglalaro.

"Marcus Orpheus? what a nostalgic name," then he bluffed after he hoop the ball in the ring.  Kung wala nga, bakit ganun siya makatingin? But then again, he said that Momo's name was nostalgic. Siguro, kaya siya napatulala dahil sa pangalan ni Momo.

"But, are you familiar with it?" Para akong tanga dito, hindi ko na siya dapat tinanong nung una palang. 

"Nope. Tasaka wala akong kapatid, Alice." Nginitian niya ako at pagkatapos niya ulit maka-shoot lumapit ito sa akin at umupo sa tabi ko habang naiwan akong nakatayo sa unahan niya

"I know . . ." Mahina kong sabi. Grabe, mas nakakahiya pa 'to kaysa sa pag-bubully sa akin ni Queen.

"Alam mo? Paano?" Nagulat ito kaya napatanong siya, nagtataka. Nakita ko na may kinuha siyang face towel mula sa kanyang bulsa at pinunasan ang kanyang pawis sa leeg.

"Kay Olivia, of course. Alam mo naman ang bunganga nun," I said as I went down sa court from the top of the bleachers. Somehow, nakalimutan ko rin ang nangyari sa panaginip ko after seeing Hunter's face.

"Then, bakit mo 'yan sa akin naitanong? Sino ba 'tong Marcus Orpheus Ackerman?" giit nito. May halong inis ba sa sinabi niya.

"Never mind of that. To jump out of my curiosity, hindi ko malalaman ang totoo kung hindi kita tatanungin," saad ko. Mas maganda kung hayaan nalang.

"Marcus Orpheus . . .  Marcus . . Orpheus," ani nito habang nagiisip ng malalim "M . . O? Mo? Mo . . . mo?" Paulit-ulit niya itong nabanggit hanggan sa lumaki ang mga mata nito at ngumiti sa akin.

"I see. That's why you keep calling me 'Momo'," aniya at lumapit ito sa akin. "For a second thought, inakala mo na ako siya? Am I right?"

He got it right. Siguro lahat ng tumatakbo sa isip ko were only just a hoax. 

"Kaya siguro naisip mo rin na baka may amnesia  ako, kaya hindi kita naalala? That's too cliche," at tumawa ito. 

"Hmm," hindi nalang ako nakapagsalita dahil sa sinabi niya. Why am I keep pushing Hunter as Momo kung halata naman hindi naman talaga siya? Siguro dahil, I am desperate to find Momo. 

"What have he done to you? Kaya parang patay na patay kang hanapin siya?" then suddenly his face went serious. 

"Hindi naman sa patay na patay. That's way too absurd," pag-biro ko. Halata bang patay na patay ako sakanya?

"Edi ano?" he insisted. I tried not to answer his question, but he keep staring at me and his eyes telling me that he wanted to know why. 

"He left me broken," and finally nasabi ko rin ang rason. There, okay ka na, ha?

"Drama" he bluffed.