Vampire Alone (Ft. Exo + Kpop)

Chapter 15.

Jessica pov.

~~

Ew gadver.

Ik veegde me mond af en ik keek om me heen. Me hoofd bonkte nu nog erger dan net. Waar was ik? Hoe ben ik hier überhaupt gekomen? Ik dacht na, maar ik had geen antwoord.

Ik liep verder. Ik had het gevoel dat iemand mij aan het volgen was. Ik keek steeds om, maar ik zag niemand en ik hoorde ook niemand. Ik wilde hier zo snel mogelijk weg, maar ik wist niet hoe.

Ik zag iets in de verte. Het gebied hier kwam ook steeds bekender voor. Ik liep er dichter naar toe. Het was.. Mijn oude huis.

Hoe ben ik zo ver het bos in gekomen?? Ik wilde rennen en me omdraaien maar, toen ik me omdraaide kwam ik oog in oog te staan met... Kai!

Een bang gevoel kroop me lichaam binnen. Ik wilde zo snel als ik kon weg gaan, maar het leek net alsof ik in een trans zat. Kai deed niks en ik deed ook niks. Kai's ogen stonden fel rood. Iedere seconde werd ik banger en banger.

Opeens knipperde Kai met zijn ogen en het voelde alsof ik ontwaakte uit de trans. Ik draaide me om en ik rende weg. Geen idee waarheen, maar weg van Kai.

Buiten adem kwam ik aan bij een stuk bos waar ik nog nooit was geweest. Het was zo donker. Ik was helemaal alleen. Hoe laat was het eigenlijk? Ik pakte mijn mobiel. Leeg.

Daar had ik ook lekker veel aan maar niet heus. Ik stopte hem terug me zak ik. Ik liep door. Ineens zag ik in de verte lange dingen aan de bomen hangen.

Ik liep langzaam er naar toe. Toen ik dichterbij kwam schrok ik me dood. Het waren stroppen en aan sommige hingen zelfs nog mensen. WAAR TF WAS IK??!

Ik draaide me om om terug te rennen maar... Waar ik vandaan kwam was weg. Overal zag ik stroppen hangen en sommige met mensen.

WAT GEBEURD ER ALLEMAAL??!!

Ik voelde alleen maar paniek in me groeien. Ik was bang. Doodsbang! Waarom is mijn leven niet gewoon normaal??

En toen voelde ik niks meer. Was ik dood? Hoe kan dit? Alweer zo veel vragen en op geen één het antwoord.

Ik rook weer een bekende geur. Kai. Gaat hij me weer laten schrikken of me aanvallen? Ik wist het echt niet. Ik zag alleen maar zwart, maar ik lag niet. Ik stond denk ik gewoon nog steeds in het bos.

Ik begon te lopen. Ik voelde bladeren en takjes onder me voeten. Ik was inderdaad nog in het bos, maar ik zag niks. Opeens botste ik met me hoofd tegen een boom.

"Auw!" Gilde ik. Stomme rot boom! Ik wilde de boom schoppen, maar mijn voet vloog tegen niks en dit keer viel ik. Ik schold in mezelf. Leeft de boom? Waarom zag ik niks?? En waarom rook ik Kai heel de tijd???

Heel langzaam begon ik weer dingen te zien. Maar.. ik was niet in het bos. Ik was...

NEE!! HOE KAN DAT?? WTF IS DIT???!!!!

IK WAS IN DE SLAAPKAMER VAN HET KASTEEL MET DE VAMIERS! HOE IS DIT MOGELIJK? BEN IK GETELEPORTEERD??

"Hah, je bent inderdaad geteleporteerd." Hoorde ik een hele bekende stem achter me zeggen.

Ik draaide me met een ruk om. Kai stond daar met een grijns. Een gemene grijns. Ik wilde bijna vragen hoe hij wist wat is dacht, maar toen herinnerde ik me weer dat hij een vampier was en hij gedachtes kan lezen.. Maar kunnen vampiers ook teleporteren??

"Niet alle vampiers kunnen dat. Eigenlijk geen één. Behalve ik." Zei Kai.

"Waarom doe je dit alles?? Wat heb ik jullie aangedaan dat jullie me dit aan doen? KAI! Geef alsjeblieft antwoord!" Schreeuwde ik.

Ik had er zo genoeg van. Mijn leven was een rommel en ik snapte er helemaal niks van. Kai reageerde niet en hij bleef me aanstaren. Wel 1 minuut lang. Daarna zei hij:

"Volg me."

Hij opende de deur en hij liep door de lange gangen van het gigantische kasteel. Ik volgde hem. Ik moest wel goed doorlopen want Kai liep heel erg snel.

Na een lange tijd gelopen te hebben, stopte Kai eindelijk. Maar.. Het was de deur waar Suga me de vorige keer heen bracht met alle dode mensen erin.

Ik werd bang en mijn hart begon sneller te kloppen. Zou kai me nu doden?

"Ik ga je niet doden. Ik wil je wat laten zien." Zei Kai. Ik knikte zachtjes.

Hij haalde de sleutel uit zijn zak en hij opende de grote deur. Een vlaag van stank overspoelde ons. Yuck.

Kai liep naar binnen en hij deed de lichten aan. Het voelde zo naar om hier te zien. Ik keek zo veel mogelijk naar me schoenen terwijl ik met me shirt me neus bedekte.

Ik volgde Kai nog steeds. Ik had niet in de gaten dat hij gestopt was met lopen, dus botste ik tegen hem op. Hij draaide zich om naar mij. Ik zei vlug "Sorry" en ik focuste me weer naar de grond.

"Jessica, nu moet je goed luisteren want ik ga je nu iets heel belangrijks zeggen. Kijk me aan." Zei Kai op een heel serieuze toon. Nu begon ik wel een beetje bezorgd te worden en heel benieuwd. Ik keek hem aan. Hij begon met praten.

"Het spijt me om dit te zeggen, maar het waren wij die je hebben weggehaald bij je ouders. Het is onze bedoeling om jonge meisjes bij hun ouders weg te halen en dan op te voeden zodat ze vertrouwd aan ons raken. Als ze dat zijn en ze zijn rond jou leeftijd, dan gebruiken we ze als kasteel slaaf. En als ze niet luisteren, gebruiken we hun bloed om op te drinken. En in deze kamer waar je nu in staat, zijn alle meisjes die we tot nu toe gebruikt hebben."

Ik staarde Kai met open mond aan. De stank boeide me nu even helemaal niet. Wat zei Kai nou?? Ze hebben ons dus allemaal bedrogen. Mijn ouders hebben me helemaal niet achtergelaten. De vampiers speelden allemaal een toneelstukje?!

"En waar zijn mijn ouders nu dan?" Vroeg ik zachtjes met een mega brok in me keel.

Kai keek met verdriet naar me en hij begon te lopen. Ik volgde hem. Terwijl we liepen dacht ik steeds het zelfde: 'Laat het please niet zo zijn. Laat het please niet zo zijn!"

Kai stopte bij 2 opgehangen personen. Een man en een vrouw. Kai hing zijn hoofd naar beneden. Ik liep wat dichter naar de opgehangen personen. Ik keek naar de naam bordjes en mijn hart stond voor een paar seconden stil..

"Jill Jenna Jones"

"James Jasper Jones"

Mijn ouders...

"NEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!"

•••

(A/N) Its my birthday!🎉 xD