Vampire Alone (Ft. Exo + Kpop)

Chapter 23.

Jessica pov.

~~

Nadat ik en Jimin niet wisten wat we moesten doen, vonden we een weg uit dit onbekende deel van het bos en we gingen naar mijn en Jake's huis. Jake was nogsteeds nergens te bekennen.

De jongen waar ik net dus achteraan rende, was sowieso niet Jake. De enige vampier waarvan ik weet dat die van gedaante kan veranderen, is Daniël.

Ik en Jimin zaten met z'n tweeën op de bank. Het was al in de nacht en we wisten gewoon niet wat we moesten doen. We zaten een tijdje stil totdat we allebei een gevoel kregen dat we niet alleen waren. We keken elkaar aan en via onze gedachtes wisten we dat er iets niet klopte.

"Kom mee." Jimin wenkte me en we liepen richting de keuken. Daar zagen we nog net een schaduw van iemand weg rennen. Ik begon een beetje bang te worden maar ik liet het niet zien.

Plotseling hoorden we iets achter ons vallen. Zo snel als we konden draaide we ons om. Ze zagen een pan op de grond die nog een beetje aan het bewegen was. Ik wist echt niet wat er gebeurde.

"Zo zoo.. Dus hier zit je Jimin.." Hoorde ik de stem van Kai zeggen. We draaide ons geschrokken om. "Lang niet gezien." Zei hij met een grijns. Kai keek me recht in me ogen aan todat zijn ogen groot werden. Oja, hij wist nog niet dat ik nu ook een vampier ben.

"Dus Jessica, ik zie dat je nu ook één van ons bent?" Zei hij langzaam. "Een vampier ja, maar nooit dat ik zoals jou en de rest van het kasteel wordt!" Hij begon met lachen. Zijn vlijm scherpe tanden kwamen te voorschijn.

"Waar is Jake?" Vroeg ik. "O je bedoelt die ouwe gast die we ook voor de gek hebben gehouden? Oh maak je daar maar geen druk om. Hij zal pijnloos sterven.."

"WAT?! KAI! WAAR IS HIJ??!! ZEG HET NU!" Schreeuwde ik woedend. Mijn ogen waren waarschijnlijk vuurrood. "Rustig aan Jessica, hij is in goede handen." Zei Kai doodgewoon. Dat was de druppel..

Ik vloog op Kai af en ik begon van alles te doen zoals slaan, schoppen, met me nagels hem krabben, maar het enige wat Kai deed was lachen een een paar vuisten ontwijken. Dat was totdat ik me vingers recht in zijn ogen stak. Hij schreeuwde het uit van pijn en hij duwde me van zich af. Jimin hielp me met opstaan. "Gaat het?" Vroeg hij bezorgt. "Ja het gaat wel." Zei ik terug.

"FUCKING BITCH!" Riep Kai en hij begon met me aan te vallen. Maar nog net voordat hij me echt iets aan kon doen, sprong Jimin voor me en hij en Kai begonnen met vechten. Ik wist echt niet wat ik moest doen. Kai is een hele goede vechter, maar Jimin was beter.. Wow dat wist ik niet.

Opeens kreeg ik een idee. Ik rende naar de woonkamer en ik haalde uit een kastje een pak met menthol poeder. Ik rende weer terug naar de keuken. "Jimin! Hou je adem in!" Riep ik. Hij deed wat ik zei en ik strooide het halve flesje over Kai heen en ook over zijn gezicht. Hij begon heel erg te hoesten en hij probeerde het mentol van zijn gezicht af te vegen.

Ondertussen trok ik Jimin uit de poeder bende. We rende gauw een stukje verderop waar geen mentol lucht meer was. We zagen hoe Kai langzaam zwakker werd en hoe hij daarna bewusteloos op de grond viel. Wat is er toch mis met die gast?

We veegde al het mentol weg met een nat doekje. Toen alles schoon was keek ik naar Kai. Waarom is hij zo geworden? Ik dacht echt dat ik en Kai een hechte band. Maar hij heeft me keihard bedrogen.

"Wat gaan we met Kai doen?" Vroeg Jimin aan me. Ik ontwaakte uit me gedachtes. "Ehh ik weet het niet." Zei ik. En net toen ik dat zei, werd de deur opengeschopt. Geschrokken sprongen ik en Jimin naar achteren.

We zagen Daniël en zijn andere vrienden naar binnen lopen! We wilden ons omdraaien en weg rennen, maar we werden omsingeld door allemaal vampieren. De meisjes waren er niet bij.

Eerst keken ze ons allemaal zonder enige emotie aan, maar toen ze Kai op de grond zagen liggen, veranderden hun blikken naar woedend. "PAK ZE NU METEEN!" Schreeuwde Daniël woendend. We werden beetgepakt en ik kon me daarna helemaal niet bewegen. Ik zag hoe Daniël Kai over zijn schouder sloeg en hoe hij met hem waarschijnlijk terug naar het kasteel rende.

Ik probeerde me los te rukken maar niets werkte. Ik bleef het toch steeds proberen totdat ik een pijnlijke harde klap op me hoofde voelde en mijn zicht werd zwart..