Si Paolo po yung nasa may Right Side ;)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------->
Kathryn's POV
Hopeless na talaga ako. Gusto ko na umuwi.. Gusto ko na magpahinga dahil ramdam ko ng kahit anong oras bibigay na ang katawan ko..Hindi ko na kaya T_T Masakit na ang ulo ko, nahihilo na ako.. Hindi ko na alam gagawin ko :( Pero kagaya nga ng sabi ko? Dey ba?
There's nothing I can do about it. </3
Kundi.... pakisamahan na lang siya. Mahalin..
Subukan.. Pilitin.. Hayst.. Kahit kelan talaga broken ako :|
"Kathryn?" Si sandra. I wonder kung bakit ngayon lang niya ako nilapitan. Hay ewan.
"Yes Sandra? You need something?" Sabi ko.
"I came here para mag so..sorry" nakayukong sabi sakin ni Sandra.
"Bakit ka nagso-sorry?" Tanong ko sakanya. OhmyGod. Don't tell me kagagawan mo lahat ng to Sandra. Please.. Don't.
"Kathryn.." Tawag niya sa pangalan ko.. Tapos iyak na siya ng iyak.. Mukang alam ko na.. Oh my God Sandra! Pano mo nagawa sakin to?! :(
"Hey.. Bakit ba? Sandra.. Tell me. What's wrong? Tell me." Nag-aalala ako sakanya. Kahit alam ko ng tama ang kutob ko.. Nag-aalala pa din ako sakanya. Kaibigan ko siya ehh.. Bakit ba..
"Kathryn.." Tawag niyang muli sa pangalan ko.. Still, hindi pa din siya tumitigil sa pag-iyak..
"Tell me.." Simpleng sabi ko.
"Kasalanan ko Kathryn.." *sniff. *cough.. "Kathryn...." Sabi niya. Sabi ko na nga ba.. Tama ako. Si Sandra ang may kagagawan ng lahat.. Si Sandra ang dahilan kung bakit ngayon nahihirapan ako..
Bakit Sandra?! Bakit? T______T
"Bakit nagawa mo yun Sandra?! Lahat naman ginagawa ko para sayo ah?! Kasi bestfriend kita! Pero bakit ganyan ka?!" Nagagalit na ako.. Sumisikip na ang dibdib ko.. Parang anytime mawawalan na ko ng malay...
"I just want you to be happy Kathryn.. I'm really sorry.." Pagmamakaawa niya sakin.
"Happy? Sandra?! Naririnig mo ba sarili mo?" tanong ko sakanya. at pano naman ako magiging masaya?! T_T
"I thought sasaya ka na ulit Kath!.. Kasi madali lang naman mahalin si Richard... Kathryn. I really thought..." Di pa siya tapos pero nagsalita na ako. Hindi ko na kaya naririnig ko..
"Tama na Sandra.! Please ! Tumigil ka na ! pano sandra ! pano mo nagawa sakin to !?" Galit na galit na ko. Parang gusto ko na lang sumabog bigla dito sa kinauupuan ko. Ang hirap isipin na yung nag-iisang taong pinagtiwalaan mo ay yun ding yung mananakit ng sobra sayo. Masakit di ba? Bakit sa dinami-dami ng tao sa paligid mo yung pinakapagkakatiwalaan mo pa talaga, Bakit Sandra. Bakit?! T_T
"Kathryn.. Sorry na.. I tried.. Sinubukan ko na.. Sinabi ko kay Richard na ako ang may gawa ng lahat.. Pero napaka desperado talaga niya sayo.. Sorry kathryn.. Please.. Forgive me.." Pagmamakaawa ni Sandra sakin. Hindi ko alam kung pano ko siya papatawarin.. Di ko alam kung kaya ko.. Galit na galit na ko sakanya.. Hindi, Hindi ko kaya..
Lumuhod si Sandra sa harap ko.. No, hindi lang pala sa harap ko.. Kundi sa mismong harap ng klassroom namen. Lumuhod siya at humingi ng tawad sakin.. Hindi ko alam kung sa panahon na to.. Sa kalagayan kong to.. mapaptawad ko siya.. Pero may pinagsamahan pa rin kaming dalawa.. Bestfriend ko pa din siya.. Pano ko siya nagagawang tiisin ng ganito? Sobra na ata ako? Kathryn.. Walang mangyayare kung magtatanim ka ng galit sa puso mo.. Alam mong masama ang magalit sa kapwa mo.. Pero pano nga ba kita papatawarin Sandra? Sobra akong nasasaktan ngayon.. Sobra-sobra. T_T
Halos 15 minutes ng nakaluhod si Sandra sa harap ng klassroom namen at marami na ding studyante sa labas na nakatingin sakanya.. pinag-uusapan siya. Naawa na talaga ko sa bestfriend ko.. Kung bakit kasi niya nagawa sakin yun. Sige.. Papatawarin ko na lamang siya.. Tama, hahayaan ko na lang.. tutal, wala naman ng magbabago.. Kagaya nga ng sabi niya, ayaw na ko pakawalan pa ni Richard.. So, ano pa ba magagawa ko? Hays naman! :O
"Tama na yan Sandra!" Pasigaw na sabi ko. Ang ingay na kasi sa klassroom namen.. At kelangan ko ng sumigaw para marinig niya ako.
"Pinapatawad mo na ba ako Kathryn?" tanong niya sakin. Ano pa ba magagawa ko? Wala na di ba?! Hay nako naman.
"Oo.. Okay na. Kaya tumayo ka na nga dyan!" Naluluha pa din ako. Haist.. Pero palalagpasin ko na lamang to.
"Salamat Kathryn.. Salamat.." Sabi niya sakin. Eh ano pa nga ba? Di ba? T_T
"Its okay.. Kaen na tayo?" Nakadama na ko ng gutom.. Eh kasi naman Almost 2 pm na hindi pa kami nagla-lunch.. Eh hindi naman ako sanay ng nalilipasan..
"Talaga? Gusto mo na ako kasama? Hindi ka iiwas? Pinpatawad mo na talaga ako?" Tanong sakin ni Sandra.
"Andami mo namang tanong.. Okay na nga eh.. Saka san mo ba napulot yang pag-iwas iwas na yan ha? " Natatawang sabi ko sakanya.
"Tumatawa ka na? Ok na talaga Kath?" Tanong nya ulit sakin.
"Isa pang tanong magagalit ulit ako . Hahaha.." Natawa na talaga ako. Pangit kasi ng muka eh. Pa-cute na ewan?! Haha
"Hindi na.. Hindi na.. Tara na" Nakangiti nyang sabi.
Pansin ko na ang sarili ko na medyo OK na ako.. Siguro tama si Sandra..
Dapat bigyan ko din ng chance ang sarili ko na sumaya. I should give it a try.
Baka mag-work di ba? Wala naman sigurong masama? Ou tama.. I should give it a try.
Kapag hindi talaga nag-work edi hindi di ba? atleast I tried. Tutal hindi naman na nagpaparamdam si paoLo saken e. Siguro eto na yung right time..
--------------------- Cut. Sana may mag-vote & Comments ha? :)
Pa-fan na din po! O:)
Pa damihin ko lang muna votes sa mga nagawa ko tapos Update ako ;)
Salamaaaaaatsssss! :*****
BINABASA MO ANG
One girl. One heart. Two boys. (ON-HOLD)
Ficção Adolescente--- Two boys, One girl, One heart. (Yan ung unang title hindi ba? Sorry po. Kung napalitan ha? Pero eto na talaga :) Comments, and vote po sana. Thankyou! Support po ah? Muahh! :* Title pa lang, torn between two lovers na di ba? This is a story of a...
