Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamak..İnsanın yaptığı en büyük en ahmakça hata.Aslında hataların hepsi ahmakça ama her şeyde olduğu gibi hatalarda bile enler var.Sevdiğini söylememek,çok konuştuğunda ya da çok soru sorduğunda yeter sus diye gözlerinin içine bakmak,kirli bardağı lavabo içine değilde tezgaha bıraktığında sebepsiz sinirlenmek daha nice sebepsiz sinirlenme zinciri.Peki nolduğunda kıymet bileceksin ? Akşam konuşup yatacaksın sabah uyanacaksın her aradığında yada yazdığında hep açacakmış gibi sanki bunun tersi imkan dahilinde değilmiş gibi onu arayacaksın bakacaksın ki son görülmesi en son konuştuğun zaman merak edeceksin noldu diye aklına kötüsü gelmeyecek asla hep bir bahaneni sebebini köşede tutacaksın sonra bir haber artık o yok.YOK üç harfli tek heceli sonsuzluğun o an ki tabiri YOK.Bir anda aklına onla ilgili tüm anıların üşüşmesi yediği,içitiği,giydiği,sevdiği,sevmediği her şeyin aklına üşüşmesi.Ondan geriye kalanlar geriye kalan geçen kış bayılarak aldığı mor kaşe mont,sonunu deli gibi merak ettiği seri kitabın 3.sü,yeni çıkan burger king menüsünün bile tadına bakmamıştı ki,kaybedenler klübü 2 ye gidecektik ya hani ? Hepsi sonsuz mu oldu ? Hepsi yarım mı kaldı ? Bir Güneş tekrar doğmamak üzere battı.Güneşini kaybedip geride ayazda kalanlara sonsuz kere sonsuz sabırlar.
